تحليلي بر آسيب‌شناسي پويانمايي‌هاي آموزشي ساخت ايران براي كودكان گروه ‌سني ‌الف(مطالعه موردي: شهر شيراز

با توجه به اين‌كه بسياري از پژوهشگران معتقدند، اغلب پويانمايي‌هاي آموزشي ايران، داراي سطح كيفي مساعدي نمي‌باشند، هر ساله از ميزان مخاطبانشان كاسته مي‌شود و موجب خسارت‌هاي جبران‌ناپذيري بر گستره پيشرفت جامعه مي‌گردند؛ بدين‌سبب، مقاله پيش‌روي از جمله راه‌كار‌هاي توسعه كشور و رسانه‌اي آن‌را آموزشِ هم‌زمان و مناسبِ هنري و اجتماعيِ بزرگ‌سالان و كوچك‌ترين عضو جامعه(كودكان) دانسته؛ باور دارد با شناسايي آسيب‌ها و قابليت‌هاي موجود در اين هنرِ صنعتي(پويانمايي) كه از ارزشمندترين شيوه‌هاي تربيتيِ سرگرم‌كننده بوده و بهره‌مندي از تئوري الماس فرهنگي وِندي‌گريزوُلد، روش‌هاي كتاب‌خانه‌اي و ميداني، تجزيه و تحليلِ كمي و كيفي داده‌ها، هم‌چنين، پاسخ دادن به اين پرسش كه: چگونه كودكان گروه سني الف با  تخيلات تصوير شده خويش و پويانمايي‌‌هاي آموزشي بهترين همبستگي را برقرار مي‌كنند؟ قادر خواهد بود در جهت بلوغ به موقع كودكان گروه سني سه تا شش سال شيرازي گامي ارزشمند بردارد. بر اين اساس، در كنار روند ياد شده توانايي‌هاي جسمي و ذهني، كنش‌ها و واكنش‌هاي سالم هنريِ خردسالان و افراد پيراموني ايشان براي ارائه سه دسته از نظرات كليِ مطالعه حاضر، به‌شرحِ 1) فرهنگ‌سازي و تعليم مباني اجتماعي و رفتاري افراد با كودكان، 2) تشويق خردسال به انجام كار هنري و 3) مشاركت گروه سني ياد شده در توليد محتوا و تصاويرمتحركِ ايراني، نقش اساسي داشته است.