ميزان بروز خودكشي در ايران طي سال‌هاي 1393-1380 يك مطالعه مرور سيستماتيك و فراتحليل

مقدمه: خودكشي يكي از چالش هاي مهم بهداشتي و اجتماعي مي باشد كه فرد، خانواده و جامعه را تحت تاثير قرار مي دهد. آمارها حاكي از افزايش بروز خودكشي در كشور مي باشد. مطالعه حاضر با هدف تعيين ميزان بروز خودكشي در ايران به روش مرور سيستماتيك و فراتحليل انجام گرديد. روش بررسي: مطالعه حاضر به روش مرور سيستماتيك و فراتحليل انجام شد بر روي مقالات منتشر شده طي سال هاي 1380-1393 انجام شد. به اين منظور با جستجو در بانك هاي اطلاعاتيMedlib, ISI , Pubmed , Google scholar , Scopus, Magiran, SID , Irandoc با استفاده از واژگان كليدي و تركيب آن ها، كليه مقالات مرتبط توسط دو پژوهشگر آموزش ديده به طور مستقل استخراج شد. نتايج مطالعات با استفاده از نرم افزار STATA (ver 11.1) و SPSS 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: تعداد ۳۰ مقاله با حجم نمونه 31568383 نفر وارد مطالعه شدند. ميزان بروز خودكشي در كشور ايران ۸ (9.1 - 6.8 :95% فاصله اطمينان) در صدهزار نفر برآورد گرديد. اين ميزان در مردان 11.1 (13.6 -8.6 : 95% فاصله اطمينان) و در زنان 7.4 (9.5 -5.3 : 95% فاصله اطمينان) به دست آمد. يافته ها نشان داد كه روند بروز خودكشي در كشور طي دهه گذشته سير كاهشي داشته است. نتيجه گيري: ميزان بروز خودكشي در كشور ايران طي سال هاي اخير روند كاهشي داشته است در حالي كه استان هاي غربي كشور بروز نسبتاً بالايي داشتند. همچنين ميزان بروز خودكشي منجر به مرگ در مردان به مراتب بيشتر از زنان است.