مقايسه‌ تأثير شش هفته تمرين مقاومتي با و بدون انسداد عروق بر سطوح پروتئين واكنشگرC و لاكتات دهيدروژناز دختران فعال

زمينه وهدف: ورزش شديد با تغيير ايمني شناختي و همچنين تغييراتي در شاخص هاي التهابي و آسيب عضلاني همراه است. لذا هدف از اين مطالعه، مقايسه تاثير شش هفته تمرين مقاومتي با و بدون انسداد عروق بر سطوح پروتئين واكنشگر C و لاكتات دهيدروژناز دختران فعال بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع بررسي نيمه تجربي بود. بدين منظور 36 دانشجوي دختر فعال، با ميانگين سني31/1 ±;51/20 سال و شاخص توده بدني 79/2 ±;32/23 كيلوگرم بر مترمربع به سه گروه تمرين مقاومتي بدون انسداد عروق( تمرين باشدت 75%يك تكرار بيشينه)، همراه با انسداد عروق( تمرين با شدت30% يك تكرار بيشينه همراه با بستن تورنيكت به دور پروگزيمال بازو) و گروه كنترل تقسيم شدند. گروه تمريني به مدت 6 هفته و هفته اي 3جلسه تمرين را اجرا كردند. طي اين مدت گروه كنترل هيچگونه فعاليتي نداشتند. نمونه هاي خوني قبل از شروع تمرين و 24 ساعت پس از آخرين جلسه ي تمرين به صورت ناشتا جمع آوري شد. ميزان لاكتات دهيدروژناز سرم به روش اسپكتروفتومتري و CRP به روش الايزا اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آزمون t وابسته و تحليل واريانس يك طرفه تجزيه و تحليل شدند و براي مقايسه نتايج بين سه گروه از آزمون تعقيبي بونفروني استفاده شد. يافته ها: پس از 6 هفته تمرين مقاومتي با و بدون انسداد عروق، شاخص آسيب عضلاني LDH در پاسخ به تمرين مقاومتي افزايش معني داري نشان داد(05/0 p) و به طور همزمان شاخص CRP بين سه گروه تفاوت معني داري نشان نداد (05/0 p) نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش هر دو نوع تمرينات، آثار سودمندي روي متغيرهاي شاخص التهابي وآسيب عضلاني داشتند. البته به نظر مي رسد تغييرات مربوط به گروه با انسداد بارزتر است.