مروري بر روش‌هاي تشخيص ايمونولوژيك عفونت سل

سل (Tuberculosis) يكي از علل اصلي ناخوشي و مرگ ومير در جهان است و به عنوان يك چالش سلامت عمومي عظيم مطرح مي شود. كنترل سل به طور گسترده اي وابسته به تشخيص زودهنگام موارد مشكوك است. امروزه براي تشخيص آزمايشگاهي عفونت سل از روش هاي باكتريولوژيك و ايمونولوژيك متعددي از جمله بررسي ميكروسكوپي اسمير خلط، كشت خلط و آزمون پوستي توبركولين استفاده مي شود، اما اين روش ها آن چنان كه پيش بيني مي شد در كاهش بروز سل موفق نبوده اند. در طي چندين دهه گذشته تست پوستي توبركولين (Tuberculin Skin Test) يا مانتو به عنوان روشي جهت تشخيص و غربالگري سل در سطح جامعه معرفي شده است كه ازجمله كاستي هايي آن ويژگي و حساسيت پايين مي باشد. در جهت اصلاح نقايص ذكر شده در سال هاي اخير آزمون ايمونولوژيك IGRA (Interferon Gamma Release Assay) به عنوان آزمون تشخيصي براي افراد مبتلا به سل نهفته توصيه مي شود و طي آن آزاد شدن اينترفرون گاما از لنفوسيت ها مورد بررسي قرار مي گيرد. در اين مقاله روش هاي مختلف ايمونولوژيك تشخيص سل مورد بررسي و مقايسه قرار مي گيرند.