رابطه باورهاي معرفت شناختي با راهبردهاي يادگيري خودتنظيم: نقش واسطه‌اي دانش و مهارت‌هاي فراشناختي

پژوهش حاضر با استفاده از روش تحليل معادلات ساختاري در پي وارسي رابطه باورهاي معرفت شناختي با راهبردهاي يادگيري خودتنظيم و نقش واسطه اي دانش و مهارت هاي فراشناخت در دانشجويان است. كليه دانشجويان سال اول دوره كارشناسي دانشگاه اروميه جامعه پژوهش را تشكيل دادند. بر اساس جدول مورگان300 نفر به عنوان نمونه مطالعه انتخاب و با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي، انتخاب شدند. از آزمون هاي؛ راهبردهاي انگيزشي براي يادگيري، معرفت شناختي شومر و آگاهي هاي فراشناختي به علاوه پرسشنامه مهارت هاي فراشناختي براي جمع آوري داده ها استفاده شد. نتايج بررسي با معادلات ساختاري نشان داد؛ مهارت فراشناختي در مقايسه با ساير متغيرها بالاترين اثر مستقيم(0.75= ß) و اثر كل را (0.60=ß) بر راهبردهاي يادگيري دارا است در حالي كه باورهاي معرفت شناختي بالاترين اثر غير مستقيم (0.39-=ß) را بر راهبردهاي يادگيري به خود اختصاص داده است. كمترين اثر غير مستقيم نيز اثر باورهاي معرفت شناختي بر مهارت فراشناختي (0.17-= ß) بوده است. به طور كل متغيرهاي مورد بررسي 0.19 از واريانس راهبردهاي يادگيري را تبيين مي كنند. پس دانش فراشناختي، مهارت هاي فراشناختي و باورهاي معرفت شناختي مي توانند در افزايش استفاده از راهبردهاي يادگيري خودتنظيم دانشجويان دانشگاه موثر باشند.