آموزش رياضي مبتني بر رويكرد اجتماعي - فرهنگي و نقش آن در رشد توانايي حل مسأله دانش‌آموزان دبيرستاني

پژوهش بر اساس نظريه اجتماعي - فرهنگي رشد و با تاكيد بر نقش يادگيري هميارانه بر رشد شناختي دانش‌آموزان در درس رياضي و به ويژه بر توانايي حلّ مسأله آنان، انجام گرفته است. يادگيري از طريق تشريك مساعي بر دانش و توانايي‌هاي بالقوه دانش‌آموز كه مي‌تواند از طريق تعاملات ميان ذهني (‌ميان‌فردي‌) و درون ذهني رشد كند، مبتني است. روش پژوهش كيفي واز نوع مورد كاوي بوده و داده‌ها به شيوه مشاهده مشاركتي، مصاحبه روايتي، يادداشت‌هاي ميداني و شواهد اسنادي، گردآوري شده است. داده‌ها در جريان تدريس يكي از معلّمان متخصّص و فعّال در رويكرد مذكور و در درس رياضي تكميلي پايه اول دبيرستان (پايه نهم كنوني) به دست آمد. پژوهش در كلاسي 20 نفره در يكي از دبيرستان‌هاي غيردولتي پسرانه شهر تهران، صورت گرفت. پژوهش مبين، ساختن دانش و يادگيري رياضي در ضمن كار گروهي و سپس دروني‌شدن آن، به همراه رشد توانايي بازنمايي‌هاي مختلف دانش‌آموزان‌ بود و نيز رشد توانايي حلّ مسأله آنان در دامنه تقريبي رشدي ضمن حلّ مسأله گروهي و در تعامل با معلّم، نمايان شده است. مقاله حاوي ملاحظاتي در زمينه؛ فرايند، پيامد و مؤلفه‌هاي مرتبط است.