بيان عوامل سلول‌هاي زايا در مدل نارسايي زودرس تخمدان موش

اهدف: نارسايي زودرس تخمدان عارضه اي است كه منجر به آمنوره، ناباروري و افزايش سطح گنادوتروپين قبل از سن ۴۰ سالگي مي شود. به كارگيري داروهاي شيمي درماني مي تواند يكي از عوامل ايجاد اين اختلال باشد. هدف از اين مطالعه بررسي حضور سلول هاي زايا در موش هاي مدل نارسايي زودرس تخمدان به دنبال استفاده از داروهاي شيمي درماني بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه از ۲۴ سر موش ماده بالغ براي ايجاد مدل نارسايي زودرس تخمدان و از مقادير مختلف سيكلوفسفاميد و بيوسولفان (گروه هاي آزمايشي يك تا پنج) استفاده شد. تغييرات وزن بدن، اسمير واژن، تغييرات ساختاري بافت تخمدان در همه گروه هاي آزمايشي و گروه كنترل (بدون دريافت دارو) بررسي و بهترين مدل، تحت ارزيابي هاي هورموني (FSH و استراديول) و بيان عامل هاي سلول زايا (Oct۴ و Dazl) قرار گرفت. يافته ها: از آنجايي كه در گروه دوم اختلال در چرخه استروس و كاهش معني دار در متغيرهاي وزن و ذخيره تخمداني (p˂۰/۰۵) نسبت به گروه كنترل مشاهده شد، بنابراين اين گروه به عنوان بهترين مدل انتخاب شد. افزايش سطح FSH و كاهش سطح استراديول در گروه دوم نسبت به گروه كنترل (p˂۰/۰۵) نيز تاييدي بر ايجاد مدل POF بود. همچنين بيان ژن هاي Oct-۴ و Dazl در گروه دوم نسبت به گروه كنترل افزايش (p˂۰/۰۵) نشان داد. نتيجه گيري: حضور عوامل سلول هاي زايا در مدل نارسايي زودرس تخمدان موش به دنبال استفاده از داروهاي شيمي درماني مي تواند اميد تازه اي در درمان ناباروري بيماران مبتلا به سرطان پس از شيمي درماني باشد.