بررسي اثر جايگزيني استرانسيوم بر استخوان‌سازي داربست ژلاتين/ شيشه زيست‌فعال در ضايعه بحراني ايجادشده در جمجمه خرگوش

اهداف: مطالعات زيادي نشان دهنده اين مطلب است كه متريال هاي حاوي شيشه هاي زيست فعال (BG) خواص اميدواركننده اي در ترميم بافت استخوان دارند، همچنين شيشه هاي زيست فعال جايگزين شده با استرانسيوم مي توانند تشكيل استخوان را بهبود بخشيده و در عين حال از بازجذب استخوان توسط استئوكلاسست ها جلوگيري كنند. مواد و روش rlm;ها: در اين مطالعه، اثر جايگزيني استرانسيوم در ساختار شيشه زيست فعال (BG/Sr)، به كارگرفته شده به همراه ژلاتين، بر بهبود استخوان سازي در ضايعه بحراني ايجادشده در جمجمه خرگوش بررسي شد. در جمجمه هر حيوان سه ضايعه بحراني (قطر ۸ميلي متر) ايجاد شد و ضايعات با داربست هاي حاوي GelBG و GelBG/Sr پر شدند. يك ضايعه نيز به عنوان كنترل بدون داربست بررسي شد. بازسازي استخوان و فرآيند مينراليزاسيون با انجام رنگ آميزي هاي هماتوكسيلين/ائوزين، مسون تري كروم و آليزارين رد ۴ و ۸ هفته پس از كارگذاري داربست ها بررسي شد. يافته ها: براساس يافته هاي بافت شناسي، ميزان استخوان جديد تشكيل شده در داربست هاي حاوي BG/Sr بيشتر از داربست هاي فاقد Sr بعد از ۸ هفته بود. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه تاييدكننده آن است كه داربست هاي حاوي شيشه هاي زيست فعال داراي استرانسيوم مي توانند اثرات بهتري در بازسازي استخوان نسبت به نمونه مشابه فاقد استرانسيوم داشته و بنابراين مي توانند جايگزين مناسبي در مهندسي بافت استخوان باشند.