حمايت از آثار هنر معاصر در رويه قضايي آمريكا

آثار هنر معاصر بخشي از هنر است كه به علت ويژگي هاي ذاتي خود نمي تواند شرايط و ضوابط تعريف شده در هنر سنتي را دارا باشد. در اين بخش از هنر اصالت، تفكيك ايده از بيان و تثبيت به شكلي كه در حقوق كپي رايت به رسميت شناخته شده، وجود ندارد. همين امر موجب گرديده مقررات ملي و بين المللي در وضعيت كنوني خود نتوانند از اين آثار حمايت نمايند. از آنجايي كه اين ادعا مطرح است كه مفهوم اصالت در معني سنتي آن در خصوص آثار هنر معاصر تحقق نمي يابد اين آثار در بخش وسيعي از مصاديق خود حقوق آثار پيش از خود را نقض مي كنند و همين امر موجب طرح دعاوي متعددي عليه صاحبان اين آثار گرديده است. رويه قضايي آمريكا در مواردي با استناد به دكترين استفاده منصفانه با ارجاع به بخش 107 قانون كپي رايت 1976 اين كشور از آثار هنر معاصر حمايت نموده است. اين مقاله كوشش دارد ضمن تبيين تفاوت حقوقي ميان خصوصيات آثار هنر معاصر با شرايط تعيين شده در مقررات بين المللي براي حمايت از اثر، به اين سؤال پاسخ دهد كه رويه قضايي آمريكا چگونه و تحت چه شرايطي با بهره گيري از دكترين استفاده منصفانه از آثار هنر معاصر حمايت نموده است.