پاسخ تغييرات سطوح سرمي آديپونكتين و نشانگرهاي مقاومت به انسولين رت‌هاي نر چاق به دو نوع شدت تمرين هوازي

اهداف: آديپونكتين به‌طور عمده توسط بافت چربي توليد مي‌شود و رابطه معكوسي بين سطوح آديپونكتين در گردش و سندرم متابوليك، چاقي و بيماري قلبي عروقي وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر هشت هفته تمرين هوازي با شدت متوسط و بالا بر سطوح سرمي آديپونكتين و شاخص‌هاي مقاومت به انسولين رت‌هاي نر چاق بود.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، تعداد ۲۴ سر رت نر چاق نژاد ويستار (وزن ۲۵۰ تا ۳۰۰گرم، نمايه توده بالاي ۳۰گرم بر سانتي‌متر مربع) به سه گروه تمرين هوازي با ۲۸متر در دقيقه (شدت متوسط)، گروه تمرين هوازي با شدت ۳۴متر در دقيقه (شدت بالا) و گروه كنترل تقسيم شدند. تمرين هوازي شامل هشت هفته تمرين هوازي، تعداد جلسات تمريني ۵ جلسه در هفته به مدت ۶۰ دقيقه در هر جلسه اجرا شد. از آزمون T همبسته و تحليل واريانس يك‌طرفه براي بررسي به ترتيب تفاوت ميانگين‌هاي درون و بين گروهي استفاده شد. آزمون تعقيبي توكي براي مقايسه دو به دوي گروه‌ها مورد استفاده قرار گرفت. يافته‌ها: سطوح آديپونكتين سرمي گروه‌هاي تمرين هوازي با شدت متوسط (۰/۰۴ =p) و بالا (۰/۰۴ =p) نسبت به گروه كنترل افزايش معني‌داري يافت. همچنين تفاوت معني‌داري بين تاثير هشت هفته تمرين هوازي با شدت متوسط و بالا بر سطوح آديپونكتين سرمي مشاهده نشد (۱/۰۰ =p). علاوه بر اين سطح گلوكز و انسولين سرمي گروه‌هاي تمرين هوازي با شدت متوسط و بالا نسبت به گروه كنترل كاهش يافت، اما اين تغييرات معني‌دار نبود (۰/۰۵p ). شاخص مقاومت به انسولين گروه‌هاي تمرين هوازي با شدت متوسط (۰/۰۱ =p) و بالا (۰/۰۱ =p) نسبت به گروه كنترل كاهش معني‌داري يافت.نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد اجراي تمرين هوازي با هر دو شدت متوسط و بالا احتمالاً مي‌تواند اثربخشي بهتري بر پيشگيري از چاقي و بيماري هاي قلبي عروقي داشته باشد.