عوامل بازدارنده اجتماعي بهره‌وري مصرف انرژي در ساختمان در ايران

مصرف انرژي در ساختمان در بخش هايي همچون مسكوني و تجاري، بخش عمده از مصرف كل انرژي را شامل مي گردد. هر چند تكنولوژي هايي كه بهره وري انرژي را افزايش مي دهد در دسترس و براساس ميانگين هزينه هاي طول عمر، از نظر اقتصادي پرمنفعت است؛ اغلب، خانواده ها همچنان به مصرف انرژي بيش از حد مورد نياز ادامه مي دهند. مقاومت در برابر كاهش مصرف انرژي معمولاً به موانع انساني نسبت داده مي شود. موانع انساني مربوط به صرفه جويي انرژي را مي توان ناتواني در تصميم گيري و تمايلات ناكافي در اين زمينه، اطلاعات ناكافي در باره موضوع، مبهم بودن موضوع، فقدان راه حل ها و جنبش ناكافي و باورهاي اشتباه در مورد بهره وري انرژي دانست. در اين مقاله سعي شده است كه با استفاده از مباني نظري، مصاحبه و مكاتبه با متخصصان و مشاهده شرايط واقعي جامعه، عوامل اجتماعي مؤثر بر بهره وري مصرف انرژي در ساختمان تبيين گردد. همچنين تلاش شده است تا براي اعتبار و اطمينان سنجي اين داده ها، پرسش نامه هايي در اين زمينه تهيه و توسط 30 نفر كه در اين زمينه نقش كليدي دارند؛ تكميل شود تا براساس تحليل عاملي، موانع و دلايل اصلي اجراي اقدامات بهره وري انرژي، ذي نفعان و راهكارها شناسايي گردد.