تمثيل و ارسال المثل در ديوان جهان ملك خاتون

Allegory and Cnomic verse in Jahan Malek Khatoon’s Divan

تمثيل از ماده «مثل» تشبيه كردن چيزي را به چيزي گويند. در تمثيل، شاعران با آوردن مثالي گسترده تر به وضوح سخن و گفته خود مي افزايند. اما در ارسال المثل گوينده به سخني مشهور و آوردن آن در كلام بسنده مي كند؛ ضرب المثل يا مثل، چاشني اصلي ارسال المثل است. اما در تمثيل چنين نيست. بايد گفت در اقسام سه گانه تمثيل اعم از تشبيه تمثيل، استعاره تمثيليه و داستان تمثيلي، نوع تمثيل هاي جهان ملك خاتون شاعر سده هشتم هجري ارسال المثل است و به استعاره تمثيليه، نزديكي و قرابت بسياري دارد. ارسال المثل هاي جهان ملك ادامه همان ارسال المثل هاي سنتي و مرسوم ادب كلاسيك فارسي است.

Allegory entails comparing one object with another one. In allegory, the poets increase their clarity through providing more extensive examples; contrarily, in Cnomic verse, the speaker merely presents a famous quote. Proverbs are the major spice of the Cnomic verse. However, in allegory, it is not the case. With regard to three types of allegory including simile, allegory, and allegorical metaphor and allegorical story, Jahan Malek Khatoon’s (8th century) allegories were Cnomic verse and close to the allegorical metaphors. Indeed, her Cnomic verse have continued the traditional Cnomic verse in the classic school of Persian literature.