چارچوب تحليلي ريخت-گونه‌شناسي بافت‌هاي شهري از منظر كارايي انرژي: مطالعه موردي سپاهان ‌شهر

بخش عمده اي از انرژي جهاني در شهرها به مصرف مي رسد و يكي از عوامل تاثيرگذار بر اين امر شكل بافت شهري است. با توجه به نقش ضوابط و مقررات شهرسازي در شكل دهي به بافت هاي شهري، تدوين چارچوبي به منظور افزايش كارآمدي اين ضوابط از منظر كارايي انرژي و همچنين به عنوان ابزاري براي ارزيابي و ارائه الگوهاي توسعه ضروري به نظر مي رسد. در راستاي نيل به اين هدف، پژوهش حاضر نخست با شيوه مرور متون و تحليل اسناد كتابخانه اي، به استخراج شاخص هاي ريخت گونه شناسي و پارامترهاي تاثيرگذار بر مصرف انرژي از انديشه هاي صاحب نظران مي پردازد و سپس با روش تحليلي- تطبيقي، پنج مقياس كاربردي را با تاكيد بر گونه شناسي بافت هاي شهري از منظر كارايي انرژي تبيين مي نمايد. در پايان، به منظور تبيين اين فرآيند، بافت مسكوني سپاهان شهر در مقياس واحد همسايگي از طريق برداشت ميداني و مدل سازي انرژي مورد ارزيابي قرارگرفته و بر اساس الگوي ريخت- گونه و ميزان مصرف انرژي، به صورت كمي- كيفي كدبندي گرديده است.