اثر محلول‌پاشي هيوميك اسيد بر برخي ويژگي‌هاي كيفي و تجمع عناصر ريز مغذي در اندام هوايي و دانه تريتيكاله (X Tritico-secale Wittmack)

در راستاي تحقق توليد غذاي سالم و بهبود كيفيت محصولات كشاورزي، مصرف كودهاي آلي در كشت‌وكار گياهان از جايگاه ويژه‌اي برخوردار شده است. به‌منظور بررسي اثر غلظت و زمان‌هاي مختلف محلول‌پاشي هيوميك‌اسيد بر ويژگي‌هاي فيزيولوژيك و ويژگي‌هاي كيفي تريتيكاله، آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي خرد شده و در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در مزرعه پژوهشي دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي خوزستان در سال زراعي 971396 اجرا شد. عوامل آزمايشي شامل زمان محلول‌پاشي در چهار سطح به‌عنوان عامل اصلي (پنجه‌زني، ساقه رفتن، ظهور برگ پرچم، گرده افشاني) و غلظت هيوميك‌ اسيد در چهار سطح به‌عنوان عامل فرعي (صفر، 200، 400 و 600 ميلي‌گرم در ليتر) بودند. نتايج نشان داد كه محلول‌پاشي در مراحل برگ پرچم و گرده‌افشاني بيشترين تأثير را بر صفات فيزيولوژيك داشت. غلظت 600 ميلي‌گرم در ليتر هيوميك ‌اسيد بيشترين ميزان كلروفيل b، شاخص سطح برگ و شاخص سبزينگي و غلظت 400 ميلي‌گرم در ليتر بيشترين ميزان كلروفيل a را به خود اختصاص داد. بيشترين آهن دانه (40/44 ميلي‌گرم در كيلوگرم) مربوط به تيمار زمان پنجه‌زني و غلظت 200 ميلي‌گرم در ليتر بود. بيشترين منگنز دانه (30/73 ميلي‌گرم در كيلوگرم) به محلول‌پاشي در زمان ساقه رفتن و غلظت 200 تعلق داشت. بيشترين عملكرد پروتئين (745/65 كيلوگرم در هكتار) از محلول‌پاشي غلظت 200 ميلي‌گرم در ليتر هيوميك ‌اسيد در مرحله برگ پرچم به‌دست آمد. نتايج اين آزمايش نشان داد كه با محلول‌پاشي هيوميك ‌اسيد مي‌توان ويزگي‌هاي كيفي و تجمع عناصر ريزمغذي اندام هوايي و دانه تريتيكاله را بهبود بخشيد.