رفتار شناسي زنان آسيب پذير با رويكرد آمايش و ساماندهي فضايي- اجتماعي شهر تهران

در اين مقاله، هدف، بررسي چالش هاي اجتماعي شهر تهران، از نقطه نظر آمايش و ساماندهي اين شهر با رويكرد عوامل مرتبط با رفتارهاي پرخطر جنسي زنان خياباني(رفتارهايي كه با فعاليت هاي جنسي مرتبط بوده واحتمال ابتلاي فرد به تعدادي از بيماريها را فراهم ميكند و نقش موثري در انتقال و دريافت امراضي مانند مانند ايدز و اچ آي وي ،بيماريهاي مقاربتي ايفا مي كنند) از طريق پيمايش ميداني و تهيه پرسشنامه بود.يك مطالعه مقطعي ميداني، با هدف اندازه گيري عواملي كه منجر به افزايش رفتارهاي پرخطر جنسي زنان خياباني شهر تهران مي باشد، برنامه ريزي گرديد. شركت كنندگان در اين مطالعه، زنان خياباني مراجعه كننده به مراكز زنان آسيب پذير در تهران بودند كه از طريق پيمايش ميداني مورد بررسي قرار گرفتند. تعداد 250نفر از زناني كه داراي پرونده در آن مراكز بودند، بصورت خوشه اي انتخاب گرديدند. پرسشنامه اي با تعداد 36سئوال طراحي گرديد و تمامي 250 نفر، پرسشنامه مذكور را تكميل نمودند. بر اساس نتايج بدست آمده، بيش از نيمي از زنان مورد مطالعه، در سنين بين 17 تا 35 سال قرار داشتند كه در اين ميان، گروه سني 26-30 سال بيشترين فراواني را داشت. از نقطه نظر وضعيت تاهل نيز، بيشترين فراواني به ترتيب مربوط به زنان مطلقه و بيوه بود. رقم بسيار پاييني از جامعه مورد بررسي داراي خانه شخصي بودند و بيش از نيمي از آنها در گرم خانه ها و منازل استيجاري زندگي مركردند كه نشان از آسيب پذيري بالاي آنها از نقطه نظر اقتصادي و آمايش اجتماعي مي باشد. از كل 250 نفر مورد مطالعه، حدود 80 درصد سابقه مصرف مواد داشتند و اين رقم براي مصرف الكل 61 درصد بود. در مجموع نتايج اين تحقيق نشان داد كه قشر بسيار اسيب پذيري ذيل عنوان زنان آسيب پذير قرار دارند كه ايجاد يك طرح ساماندهي فضايي اجتماعي جامع، بدون درنظر گرفتم اين قشر، ناقص خواهد بود.