مسيريابي بهينۀ خودروهاي امدادي در زمان وقوع حوادث با استفاده از الگوريتم مسيريابي در GIS (مطالعه موردي: شهر مشهد)

امروزه مديريت و برنامه ريزي براي كاهش آثار مخرب ناشي از وقوع بحران ها به يكي از چالش هاي اصلي دولت ها تبديل شده است. برنامه ريزي براي پيشگيري از وقوع حوادث از يك سو و تصميم گيري هاي درست براي كاهش آثار ناشي از وقوع بحران از سوي ديگر اهداف كليدي مديريت بحران هستند. مسئله كوتاه ترين مسير هميشه يكي از كاربردي ترين مسائل در آناليزهاي مكاني در حمل و نقل و همچنين سيستم هاي خدماتي مكان مبنا بوده است. با توسعه و پيشرفت روزافزون اين سيستم ها با توجه به پيچيدگي هاي مدل هاي رياضي و ساختار شبكه اي، الگوريتم هاي مختلفي براي مسيريابي بهينه با توجه به پارامترها و خصوصيات و ساختار شبكه ارائه شده است. لذا پژوهش حاضر به مسيريابي خودروهاي امدادي (آتش نشاني و اورژانس) با فرض احتمال سالم بودن و همچنين خرابي مسيرهاي ارتباطي در زمان وقوع بحران در شهر مشهد پرداخته است. روش تحقيق در اين پژوهش، توصيفي تحليلي بوده و براي تحليل داده ها از نرم افزار ArcGIS و دستور تحليل شبكه استفاده شده است. در تحقيق حاضر براي مسيريابي تسهيلات امدادي، شش مكان مهم به لحاظ جمعيتي و استراتژيك (پايانه مسافربري، صدا و سيما، دانشگاه فردوسي، هتل پارس، نمايشگاه بين المللي و ايستگاه مترو طبرسي) انتخاب شده است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه در صورت سالم بودن مسيرهاي ارتباطي به طور ميانگين اورژانس در فاصله زماني 9/5 دقيقه و آتش نشاني در فاصله زماني 4 دقيقه به محل وقوع حوادث (مكان هاي تعيين شده) خواهند رسيد. اما با در نظر گرفتن احتمال خرابي مسيرهاي ارتباطي اين زمان براي اورژانس 9/9 دقيقه و براي آتش نشاني دقيقه خواهد بود.