نقش ايرانيان مسلمان در توسعه و گسترش زبان عربي

تمدن ميراثي بشري و پديده اي اجتماعي است كه از واقعيت يك جامعه معين و ساختار آن حمايت مي كند و با انسان پيوند دارد. پژوهش درباره جوامع، نقطه آغازين شناخت تمدن است. اسلام ديني جهاني و فتوحات اسلامي وسيله اي براي گسترش آن بوده و دعوت اسلامي از جزيره العرب به سرزمين هاي دوردست راه يافته است. از آنجا كه زبان و ادبيات يك ملت هرگز نمي تواند مجرد و بدون تأثير باشد، با ظهور اسلام زبان عربي هم بر زبان ساير اقوام همچون ايرانيان تأثير گذاشت و هم از آنان تأثير پذيرفت. ايرانيان به زبان عربي توجه ويژه اي كردند زيرا آن را زبان دين مي دانستند و براي ترويج انديشه هاي خود ناگزير شدند زبان عربي را فرا بگيرند. هدف از نگارش اين مقاله، تبيين وجود پيوندهاي عميق فرهنگي و اجتماعي ميان ايرانيان و اعراب و نقش آن در پذيرش زبان عربي به عنوان زبان ديني و علمي جهان اسلام است. بدين ترتيب ايرانيان با استفاده از روش هاي مختلف همچون تأليف و ترجمه آثار گوناگون، به تكامل زبان و ادبيات عرب ياري رساندند. اين مقاله با استناد به متون اصلي و نيز با استفاده از روش توصيفي ـ تحليلي به بررسي ابعاد و زواياي اين موضوع پرداخته است.