تحول سياست خاورميانه‌اي هند در پرتو استراتژي نگاه به غرب

در طول دو دهه گذشته سياست خارجي هند متحول شده است. از بدو استقلال در 1947 تا 1991، ساختار دوقطبي سيستم بين المللي، غلبه اجماع نهروئيسم بر سياست خارجي، ژئوپليتيك شبه قاره و ميراث استعمار به مثابه مجموعه اي از عوامل سياست خارجي هند را شكل مي داد. در سالهاي اوليه پس از استقلال، جواهر لعل نهرو نخستين نخست وزير كشور، سياست عدم تعهد را در پيش گرفت. در پرتو اصول عدم تعهد سياست خارميانه اي هند بر حمايت از سازمان آزادي بخش فلسطين، گسترش همكاري هاي سياسي با جمهوري هاي انقلابي عربي مبتني بود. پس از جنگ سرد سياست خاورميانه اي هند مبتني بر عمل گرايي اقتصادي دگرگون شده است و عدم تعهد به عنوان راهنماي سياست خاورميانه اي هند در عصر جنگ سرد با اصول عمل گرايانه بديلي جايگزين شده است كه ذيل استراتژي نگاه به غرب مفصل بندي شده است. استراتژي نگاه به غرب هند به گستره وسيع خاورميانه و آفريقا معطوف است كه قلمرو موضوعي اين مقاله سياست خارجي هند در حوزه خاورميانه است، كه دگرگوني آن از چشم انداز نظريه موازنه منافع و به روش تبييني بررسي گرديده است.