اصول و مباني همگرايي امت اسلامي از منظر قرآن

امروزه مهم ترين فرايند سياسي در ارتباط با جوامع اسلامي بخصوص خاورميانه، روابط منازعه آميز دولت هاي اسلامي است، تاجايي كه واگرايي و منازعه در طي چند دهه اخير همواره بر فرايند همگرايي ميان دولت ها و جوامع اسلامي غلبه نموده است. اين منازعه به طوركلي در دو سطح داخلي ميان قوميت ها و فرقه هاي مختلف جوامع اسلامي و در سطح بيروني در تعاملات بين دولتي نمود داشته است. در اين راستا، به نظر مي رسد كه شناخت اصول و مباني قرآني در ارتباط با تنظيم روابط ميان دولت ها و جوامع اسلامي در راستاي همگرايي از اهميت ويژه اي برخوردار است. در اين راستا، اين پژوهش هدف خويش را بر محور بررسي اين پرسش قرار داده است كه مهم ترين اصول و مباني قرآن به عنوان منبع اصلي دين اسلام در راستاي همگرايي ميان جوامع اسلامي چيست؟ يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه اسلام اصل روابط ميان جوامع اسلامي را بر مبناي همگرايي و اتحاد قرار داده است و ريشه هايي واگرايي را در عدم درك درست و واقعي از اسلام و تعلقات و برتري جويي كه با اهداف و تعالي انساني تناسب ندارند، مي داند. روش تحقيق در اين مقاله توصيفي تحليلي و روش گردآوري داده ها كتاب خانه اي و اينترنتي است.