عوامل موثر بر تجربه پژوهشي دانشجويان تحصيلات تكميلي و دكتراي حرفه اي

مقدمه: در حال حاضر بخش قابل توجهي از پژوهش ها در دانشگاه هاي علوم پزشكي توسط دانشجويان تحصيلات تكميلي انجام مي شوند؛ لذا ارزيابي كيفي جو حاكم بر پژوهش در دوره هاي تحصيلات تكميلي و ارزشيابي تجارب پژوهشي و حدود انتظارات دانشجو از استاد راهنما، از اهميت بسياري برخوردار است. پژوهش حاضر به منظور تعيين تجارب پژوهشي دانشجويان تحصيلات تكميلي در دانشگاه علوم پزشكي كرمان، انجام گرفت. روش ها: اين مطالعه مقطعي و از نوع توصيفي تحليلي بود كه در آن 105 دانشجوي تحصيلات تكميلي كه در فاصله مهر ۱۳۹۳ تا شهريور ۱۳۹۴ در حال انجام پروژه پايان نامه بوده و يا از پايان نامه دفاع نموده بودند، شركت كردند. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه استاندارد تجربه پژوهشي دانشجويان تحصيلات تكميلي(PREQ) با ۴ بعد سرپرستي، مهارت هاي عملي، مهارت هاي ادراكي و بعد جوسازماني، بوده كه روايي و پايايي آن در مطالعات قبلي به اثبات رسيده بود. با استفاده از آزمون هاي كاي دو، تي تست، ANOVA، Tukey، همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون، تاثير متغيرهاي مختلف بر ارزيابي دانشجويان مورد مطالعه از تجربه پژوهشي، مورد بررسي قرارگرفت. يافته ها: ميانگين كل نمره تجربه پژوهشي دانشجويان 0/42 ±3/22 از 5 بود و ميزان رضايت دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه علوم پزشكي از تجربه پژوهشي خود در بعد سرپرستي 7/0±03/3، مهارت هاي عملي0/79 ±3/57، مهارت هاي ادراكي 0/61±3/48 و بعد جوسازماني 0/78 ±2/44 بود. بين تمامي عامل ها با يكديگر رابطه مثبت وجود داشت و همبستگي بين ابعاد ارتقاي مهارت هاي ادراكي با ارتقاي مهارت هاي عملي و جوسازماني ، معني دار بود. نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان دهنده اين واقعيت است كه در تمام دانشكده هاي دانشگاه علوم پزشكي كرمان، دانشجويان رضايت متوسط از تجربه پژوهشي خود داشته اند. استفاده موثر و مداوم از ابزارهاي ارزيابي تجربه پژوهشي دانشجويان زمينه را براس شناسايي نقاط قوت و ضعف فرايندهاي آموزشي و پژوهشي در دانشكده ها و دانشگاه ها فراهم مي سازد.