رابطه ابعاد رويكردهاي مطالعه با عملكرد تحصيلي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي بيرجند

مقدمه: سنجش ميزان پيشرفت تحصيلي و عوامل مؤثر بر آن از جمله مسائل عمده اي هستند كه توجه محققان را به خود جلب كرده اند. هدف اين مطالعه بررسي رابطه رويكردهاي مطالعه با عمكرد تحصيلي در دانشجويان بود. روش ها: اين مطالعه توصيفي تحليلي بر روي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي بيرجند به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي نسبتي با حجم نمونه 291 نفر در سال تحصيلي 93-94 صورت گرفت. ابزارهاي مورد استفاده براي سنجش رويكرد هاي مطالعه پرسشنامه مارتون و سلجو (1976) بود. هم چنين معدل كل دانشجويان به عنوان شاخص عملكرد تحصيلي لحاظ شد. تجزيه و تحليل داده ها بوسيله نرم افزار آماري spss و با استفاده از آزمون هاي همبستگي پيرسون، آزمون t براي گروه هاي مستقل و آناليز واريانس در سطح معني داري (p 0/05) انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ارتباط معني داري بين رويكرد سطحي و عملكرد تحصيلي وجود دارد و رويكرد سطحي مي تواند 6 درصد متغير عملكرد تحصيلي را تبيين كند. ترس از شكست، نداشتن هدف، حفظ كردن مطالب بي معني و نامربوط، قوي ترين پيش بيني كننده منفي عملكرد تحصيلي بودند (p 0/001, r= -0/24). بر اساس يافته هاي پژوهش تفاوت معني داري در ميانگين نمره رويكردهاي مطالعه دانشجويان بر حسب سال ورود به تحصيل مشاهده شد (005/0=P). همچنين بين مقايسه رويكردهاي مطالعه و جنسيت تفاوت معني داري وجود نداشت (p 0/05). نتيجه گيري: اين مطالعه نشان دهنده رويكرد سطحي به عنوان پيش بيني كننده نتايج يادگيري دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي بيرجند بود. لذا كسب نمره بالا در رويكرد سطحي، نياز به مداخله آموزشي تربيتي دانشجويان و كارگاه هاي توانمند سازي براي اساتيد در جهت استفاده بهتر از رويكردهاي مطالعه به منظور بهبود عملكرد تحصيلي دانشجويان را محرز مي سازد.