برآورد و ارزيابي ارزش در معرض ريسك بورس اوراق بهادار تهران بر مبناي روش شبيه سازي پنجره

يكي از شاخص‌هاي مهم براي اندازه‌گيري ريسك، معيار ارزش در معرض ريسك مي‌باشد كه در دو دهه اخير وارد ادبيات مالي شده است. به طور معمول سه رويكرد كلي پارامتريك، ناپارامتريك و شبه‌پارامتريك براي اندازه‌گيري ارزش در معرض ريسك مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در اين مقاله يك روش جديدي بنام روش شبيه‌سازي پنجره ارائه مي‌شود كه مي‌توان آن را  در دسته رويكرد ناپارامتريك قرار داد. شيوه برآورد ارزش در معرض ريسك در اين روش همانند روش شبيه‌سازي مونت‌كارلو، مبتني بر بازتوليد داده‌ها است. البته توليد داده‌ها در اين روش جديد، بر مبناي معيارهاي مختلف شباهت و فاصله انجام مي‌گيرد به طوري كه با انتخاب صدك توزيع بازدهي ها به دست آمده، ارزش در معرض ريسك برآورد مي‌گردد. در ادامه با بكارگيري روش مذكور، ارزش در معرض ريسك شاخص‌هاي بورس اوراق بهادار تهران محاسبه مي‌شوند و همچنين دقت ارزش در معرض ريسك برآورد شده بر مبناي آماره‌هاي آزمون بازخورد مورد ارزيابي قرار مي‌گيرند. نتايج تجربي حاكي از اين است كه در روش پنجره بهترين عملكرد به ترتيب از آن معيارهاي شباهت اقليدسي، DTW، كولموگروفاسميرنوف، مربع كاي دو، شباهتفاصله و فاصله كسينوسي مي‌باشد.