تاثير تجارت بر مصرف انرژي در كشورهاي گروه دي هشت

انرژي به عنوان يكي از مهمترين عوامل توليد و همچنين به عنوان يكي از ضروري ترين محصولات نهايي, جايگاه ويژه اي در تجارت و رشد و توسعه اقتصاد ي داراست. طي سال هاي اخير اهميت انرژي پس از دو بحران انرژي در دهه 70 ميلادي مورد توجه قرار گرفته است. در اين خصوص، بررسي رابطه بين مصرف انرژي و تجارت خارجي از اهميت ويژه اي برخوردار گشته است به طوري كه اگر در خصوص مصرف انرژي و تجارت، رابطه علي از طرف مصرف انرژي به صادرات و واردات باشد، هرگونه كاهش در مصرف انرژي از طرف سياست هاي حفظ منابع انرژي، حجم صادرات و واردات را كاهش داده و باعث كاهش حجم تجارت خارجي مي شود. همچنين سياست هاي حفظ منابع انرژي كه مصرف انرژي را كاهش مي دهد ممكن است فرآيند آزادسازي تجاري كه منجر به رشد اقتصادي مي شود را محدود مي سازدكه اين امر، سياست هاي حفظ منابع انرژي را در مقابل سياست هاي آزاد سازي تجاري قرار مي دهد. در اين مطالعه تاثير تجارت بر مصرف انرژي از طريق كاربردهاي انرژي در فرآيند توليد كالاهاي صادراتي و وارداتي و همچنين حمل و نقل مورد توجه قرار گرفت است و از طريق داده هاي پانلي، تاثير تجارت خارجي در قالب صادرات و واردات بر مصرف انرژي در كشورهاي گروه دي هشت (بنگلادش, مصر, اندونزي, ايران, مالزي, نيجريه, پاكستان و تركيه) طي سال هاي 2014-1990 مورد بررسي قرار مي گيرد. نتايج مطالعه حاكي از وجود تاثير مثبت و معني دار تجارت خارجي بر روي مصرف انرژي در كشورهاي گروه دي هشت مي باشد. همچنين يافته هاي مطالعه نشان مي دهند قيمت انرژي تاثير منفي و معني داري روي مصرف انرژي دارد.