بررسي شيوع اينتگرون‌هاي كلاس I و II در ايزوله‌‌هاي استافيلوكوك اورئوس مقاوم به متي‌سيلين جداشده از بيمارستان‌هاي شهر همدان

زمينه و هدف: در سالهاي اخير، نقش اينتگرون ها در انتقال ژن هاي مقاوم آنتي بيوتيكي، به خوبي مشخص شده است. اين مطالعه با هدف تعيين الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي، شناسايي اينتگرون هاي كلاس I و II و كاست هاي ژني مربوطه در ايزوله هاي باليني استافيلوكوك اورئوس هاي مقاوم به متي سيلين صورت گرفت. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي مقطعي، 100 ايزوله استافيلوكوك اورئوس از نمونه هاي باليني مختلف، در سال 1394 جمع آوري شد. پس از كشت، ايزوله ها با تست هاي بيوشيميايي مختلف تأييد شدند. سپس آزمون PCR براي ژن nuc، جهت تأييد نهايي ايزوله ها و ژن مقاومت به متي سيلين مورد استفاده قرار گرفت. در نهايت، شناسايي اينتگرون هاي كلاس I و II و كاست هاي ژني مربوطه، با روش PCR بر روي ايزوله هاي مولد ژن mecA انجام شد. براي آناليز داده ها از آزمون آماري مربع كاي دو استفاده گرديد. يافته ها: از 100 ايزوله استافيلوكوك اورئوس، 41 ايزوله مولد ژن mecA بودند. بيشترين ميزان مقاومت مربوط به آنتي بيوتيك هاي سفوكسيتين و تتراسيكلين (به ترتيب 41 و 36 ايزوله) و كمترين ميزان مقاومت مربوط به آنتي بيوتيك ونكومايسين (صفر) گزارش شد. در اين مطالعه، 38 ايزوله (68/92%) و 3 ايزوله (31/7%) به ترتيب مولد اينتگرون هاي كلاس I و II بودند. يك نوع كاست ژني در اين ايزوله ها شناسايي شد كه مربوط به كاست ژني aadA1 بود. نتيجه گيري: نتايج تحقيق حاضر، نشان دهنده شيوع بالاي مقاومت آنتي بيوتيكي و اينتگرون هاي كلاس I در ايزوله هاي استافيلوكوكوس اورئوس مولد ژن mecA مي باشد.