بررسي آثار اقتصادي بكارگيري سياست‌هاي غيرقيمتي در مصرف حامل‌ هاي انرژي

علاوه بر سياست هاي قيمتي، سياست هاي غيرقيمتي همانند بهبود كارايي در مصرف حامل هاي انرژي مي توانند نقش موثري در كاهش مقدار مصرف انرژي و افزايش استفاده بهينه از انرژي در كشور داشته باشند. طبق ادبيات اقتصاد انرژي، بهبود كارايي در مصرف انرژي توام با اثرات بازگشتي هستند كه در آن عايدي هاي انتظاري ناشي از بهبود در كارايي مصرف انرژي تا حدودي خنثي مي شوند. هدف مقاله ارزيابي آثار اقتصادي ناشي از بهبود كارايي در مصرف حامل هاي انرژي (بنزين، گازوئيل و برق) به عنوان سياستي غيرقيمتي است. براي اين منظور از مدل تعادل عمومي قابل محاسبه مبتني بر ماتريس حسابداري احتماعي استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد بهبود 10 درصد در كارايي مصرف حامل هاي انرژي باعث مي شود تا بيشترين اثرات بازگشتي (مربوط به بنزين) در بخش حمل ونقل با 29.8 درصد، بيشترين اثرات بازگشتي (مربوط به گازوئيل) در بخش حمل ونقل با 24.5 درصد و بيشترين اثرات بازگشتي (مربوط به برق) در بخش ساير خدمات با 5/24 درصد رخ دهد. اثرات بازگشتي مربوط به بخش خانوار نيز در مورد بنزين، گازوئيل و برق به ترتيب برابر با 23.1، 17.8 و 27.9 درصد مي باشند. همچنين بهبود 10 درصد در كارايي مصرف حامل هاي انرژي باعث مي شود تا بيشترين افزايش در سطح توليد بخش هاي اقتصادي مربوط به بنزين، گازوئيل و برق به ترتيب در بخش هاي »حمل ونقل «، »حمل ونقل « و »ساير خدمات « با 62/ 0، 51/ 0 و 32/ 0درصد باشند. علاوه بر اين، بهبود 10 درصد در كارايي مصرف بنزين، گازوئيل و برق باعث مي شود تا توليد ناخالص داخلي به ترتيب معادل 17/ 0، 15/ 0 و 11/ 0 درصد با افزايش همراه باشد.