تعيين‌كننده‌هاي تجارت درون صنعت در بخش انرژي بين ايران و شركاء برتر تجاري

با توجه به وابستگي فزاينده بين كشورها و افزايش تقاضاي انرژي، تجارت انرژي طي دهه هاي اخير افزايش يافته و اين در حالي است كه بخش زيادي از آن به صورت تجارت درون صنعت (IIT) است. در اين راستا كشورها، سعي در بهره برداري از تنوع در يك محصول خاص و همچنين انتقال فناوري و دانش فني توليد ناشي از تجارت درون صنعتدر اين بخش را دارند. با توجه به اهميت نقش IIT در اقتصاد كشورها، در اين مطالعه تعيين كننده هاي IIT در بخش انرژي بين ايران و شركاء برتر تجاري طي دوره ي 2016-1997 با استفاده از الگوي جاذبه و روش اقتصادسنجي حداكثر درستنمايي پوآسون نما شناسايي شده است. بر اساس نتايج، اثر متغيرهاي توليد ناخالص داخلي سرانه ايران و كشورهاي طرف تجاري، تنوع محصولات در بخش انرژي در ايران و كشورهاي مورد بررسي، دسترسي به آب هاي آزاد در كشورهاي طرف تجاري ايران و سرمايه گذاري مستقيم خارجي در بخش انرژي در ايران بر IIT مثبت و معنادار است. در مقابل، اثر متغيرهاي فاصله ي جغرافيايي، هزينه هاي تجارت و عدم توازن تجاري بين ايران و كشورهاي طرف تجاري بر IIT منفي و معنادار است.