بررسي ارتباط بين مدت زمان شيردهي و فاكتورهاي مادران فرهنگي در تهران

زمينه و هدف: شير مادر بهترين غذا براي شيرخوار محسوب مي شود و تمام نيازهاي غذايي را براي تأمين سلامت كودك فراهم مي كند. درباره عوامل مؤثر در شيردهي، نقش عواملي همچون بيماري هاي مادران و توصيه غلط اطرافيان مشخص شده است؛ اما هنوز عوامل بسياري وجود دارند كه به تأثير آن ها در شيردهي توجه درخوري نشده است. مواد و روش ها: اين پژوهش، مطالعه اي مقطعي، با جنبه هاي توصيفي و تحليلي است. حجم نمونه 355 نفر بوده است، اطلاعات از طريق پرسشنامه جمع آوري و با نرم افزار spss و آزمون هاي آماري، تجزيه و تحليل گرديد. معني داري در سطح 05/0 در نظر گرفته شد. نتايج: ميانگين سن، وزن و قد افراد، به ترتيب 09/42 سال، 2/67 كيلوگرم و 3/160 سانتي متر بود. ميانگين BMI (شاخص توده بدني) نيز 15/26 بود. 5/59% مادران، اضافه وزن داشتند يا چاق بودند. 5/55% نيز تحصيلات بالاتر از ديپلم داشتند. 4/45% مادران داراي 2 فرزند بودند. ميانگين سن اولين و آخرين زايمان، به ترتيب 22/24 و 86/30 سال بود. 7/58% مادران نيز سابقه مصرف ocp داشتند. 9/11% از مادران، هرگز به فرزند خود شير ندادند. ميانگين مدت زمان شيردهي مادران 75/11 ماه بود. نتايج نشان داد بين مدت زمان شيردهي مادران، با سن، قد، ميزان تحصيلات، محل خدمت، مصرف ocp، ورزش و وضعيت روحي مادر رابطه معني داري وجود نداشته است (05/0 p)؛ اما با وزن و BMI بيشتر و سن كمتر هنگام اولين زايمان، مرتبط است و با آن ها افزايش مي يابد. نتيجه گيري: مادران مطالعه شده، حدود يك سال به فرزند خود شير دادند و مدت شيردهي، با شاخص توده بدني و سن هنگام اولين زايمان مرتبط است.