اثر تمرين دويدن با شدت متوسط بر ريزساختارهاي بافت استخوان فمور در موش‌هاي صحرايي اوركتومي شده از نژاد اسپراگ-داولي

زمينه و هدف: روش هاي مختلفي جهت پيشگيري از پوكي استخوان استفاده مي شود. در اين ميان روش هاي غير دارويي به دليل عوارض جانبي كمتر در اولويت قرار دارند. اين مطالعه اثر تمرين دويدن روي نوارگردان را بر استئوپروز در موش هاي صحرايي اوركتومي شده بررسي كرده است. مواد و روش ها: 30 سر موش صحرايي به صورت تصادفي در سه گروه كنترل، تجربي1 و تجربي2 تقسيم شدند. گروه هاي كنترل و تجربي1 (اوركتومي شده) در طول مطالعه در شرايط كنترل شده قرار گرفتند. گروه تجربي2، 12 هفته پس از انجام عمل به مدت 10 هفته تحت تمرين دويدن روي نوارگردان قرار گرفتند. موش ها در تمامي مراحل وزن كشي شدند. در پايان موش ها قرباني و استخوان هاي فمور آن ها از نظر ريزساختارها و استحكام استخوان با استفاده از آناليز آماري تحليل واريانس يك راهه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. همچنين با استفاده از تحليل واريانس يك راهه با اندازه گيري تكراري تغييرات وزن آن ها بررسي شد. نتايج: وزن آزمودني ها پس از 12 و 22 هفته از انجام عمل به صورت قابل توجهي افزايش يافت (001/0 P). اوركتومي ضخامت استخوان هاي كورتيكال و ترابكولار را به طور معناداري كاهش داد (001/0 P) و منجر به كاهش استحكام استخوان فمور گرديد (003/0=P). ضخامت استخوان هاي ترابكولار، كورتيكال و استحكام استخوان فمور در گروه تجربي2 نسبت به 1 افزايش و فاصله ترابكولارها كاهش يافت (001/0 P). نتيجه گيري: فعاليت هاي ورزشي با تحمل وزن كه با شدت متوسط اجرا مي شوند، اثر محافظتي در برابر پوكي استخوان دارند.