بررسي ميزان آگاهي دندان‌پزشكان عمومي كرمانشاه از تظاهرات دهاني بيماري ايدز در سال 1393

زمينه و هدف: ضايعات دهاني از اولين تظاهرات عفونت HIV مي باشد. هدف از اين مطالعه بررسي آگاهي دندان پزشكان عمومي نسبت به تظاهرات دهاني بيماري ايدز بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي با استفاده از يك پرسشنامه محقق ساخته، دندان پزشكان عمومي در شهر كرمانشاه در سال 1393 ارزيابي شدند. پرسشنامه شامل بخش متغيرهاي دموگرافي و بخش سنجش آگاهي بود. درصد پاسخ هاي صحيح به عنوان سطح آگاهي در نظر گرفته شد و به سطوح ضعيف، متوسط، خوب و بسيار خوب طبقه بندي گرديد. پايايي پرسشنامه با آلفاي كرونباخ برابر با 79/0 تأييد شد. داده ها توسط SPSS 17 با استفاده از آناليز واريانس (ANOVA) و آزمون هاي tukey و ttest تجزيه و تحليل شد (05/0 gt; P). نتايج: تعداد 120 دندان پزشك شامل 76 مرد (3/63%) و 44 زن (7/36%) با ميانگين سني 3/9 plusmn;4/36 سال پرسشنامه را تكميل كردند. از نظر آگاهي كلي در مورد AIDS/HIV، 7/1% از دندان پزشكان آگاهي بسيار خوب، 3/23% خوب، 3/48% متوسط و 7/26% آگاهي ضعيف داشتند. در ارتباط با ضايعات دهاني ايدز، تنها 5/7% از دندان پزشكان آگاهي بسيار خوب و 2/9% آگاهي خوب داشتند و 35% در سطح متوسط و 3/48% در سطح ضعيف بودند. سطح آگاهي دندان پزشكان از ضايعات دهاني ايدز با عوامل سن، جنسيت، سابقه كار و سابقه شركت در دوره هاي بازآموزي ارتباط معنادار آماري نشان نداد (05/0 lt;P). نتيجه گيري: آگاهي دندان پزشكان مورد بررسي از ضايعات دهاني ايدز در سطح مطلوب قرار نداشت و بهبود دانش آن ها درباره AIDS/HIV و ضايعات دهاني ايدز پيشنهاد مي شود.