بررسي رابطه ميان عملكرد خانواده و سلامت رواني در بين كاركنان دانشگاه علوم پزشكي كردستان

مقدمه و هدف: خانواده تامين كننده نيازهاي رواني وجسماني هر فرد است، و شكست در وظايف آن معضلاتي به همراه دارد كه توجه به آن و تلاش در جهت رفع مشكلات و معضلات اين واحد كوچك اجتماعي مي تواند نويد بخش جامعه اي سالم و ارزشمند و متعالي باشد. هدف از اين تحقيق بررسي ارتباط بين عملكرد خانواده و سلامت رواني در كاركنان دانشگاه علوم پزشكي كردستان است. مواد و روشها: يك مطالعه توصيفي تحليلي وجامعه آماري شامل كليه كاركنان مشغول به فعاليت در دانشكده هاي دانشگاه علوم پزشكي شهر سنندج كه در مجموع 384 نفر بودند و با استفاده از فرمول كوكران 185 نفر انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه اطلاعات فردي، پرسشنامه عملكرد خانواده مك مستر (1983) و سلامت رواني گلدبرگ (1972) و با استفاده از آمارهاي توصيفي و استنباطي به تحليل داده پرداخته شده است. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين جنسيت و سابقه خدمت با سلامت رواني رابطه اي يافت نشد ولي بين محل خدمت و ابعاد جسماني، افسردگي رابطه معني داري وجود دارد و در كل بين محل خدمت و سلامت رواني رابطه معني داري وجود دارد (P 0.0001) همچنين بين سطح تحصيلات و افسردگي (از ابعاد سلامت رواني) در سطح (P 0/02) و جسماني در سطح (P 0/05)رابطه معني داري وجود داشت. بين متغير ارتباط (عملكرد خانواده) و محل خدمت (P 0/0001) و بين ايفاي نقش و محل خدمت (01/0p gt;) و آميزش عاطفي و محل خدمت (P 0/0001) و كنترل رفتار و محل خدمت (P 0/002) رابطه معني داري وجود دارد و در كل بين سلامت رواني كاركنان با عملكرد خانواده همبستگي معكوس يافت شد. بحث و نتيجه گيري: در تبيين يافته هاي اين پژوهش مي توان گفت كه خانواده، موثرترين عامل محيطي در رشد افراد بوده است و سلامت رواني افراد تحت تاثير عملكرد مثبت يا منفي خانواده هايشان بوده است و يكي از فاكتورهاي دخيل در سلامت رواني، عملكرد خانواده مي باشد.