اثر دو هفته تمرين شنا بر درد نوروپاتي القا شده به روش آسيب مزمن ناشي از فشردگي عصب و بيان GAD65 در موش هاي صحرايي نر بالغ

زمينه و هدف: مكانيسم هاي نامشخصي در درد نوروپاتي درگير مي باشند. به نظر مي رسد از بين روش هاي غيردارويي، فعاليت بدني موجب بهبود درد نوروپاتي گردد، ولي دلايل احتمالي اثر فعاليت ورزشي منظم بر درد نوروپاتي مشخص نيست؛ بنابراين در پژوهش حاضر اثر 2 هفته تمرين شنا بر بيان آنزيم GAD65 و گيرنده P2X3 در مدل آسيب مزمن ناشي از فشردگي عصب (CCI) عصب سياتيك موردبررسي قرار گرفت. مواد و روش ها: چهل سر موش صحرايي بالغ نژاد ويستار به 5 گروه تقسيم شدند: 1) گروه القاي نوروپاتي با مدل CCI و تمرين شنا (CCIST2)؛ 2) گروه القاي نوروپاتي با مدل CCI بدون تمرين شنا (CCI)؛ 3) گروه سالم با تمرين شنا (ST2)؛ 4) گروه كنترل سالم بدون تمرين شنا (Control) و 5) گروه شم جراحي CCI (ShamCCI). گروه هاي CCIST2 و CCI متحمل آسيب عصبي محيطي شدند. پروتكل تمريني شنا شامل 2 هفته (5 روز در هفته به مدت 30 تا 60 دقيقه) بود. بيان GAD65 و P2X3 به وسيله ي تكنيك وسترن بلاتينگ موردسنجش قرار گرفت. نتايج: جراحي CCI موجب كاهش معنادار آنزيم GAD65 گرديد كه 2 هفته تمرين شنا موجب افزايش معنادار آن به نسبت گروه CCI و Sham CCI شد (P≤0.001)، ولي ميزان بيان گيرنده ي P2X3 در نخاع ناحيه كمري موش هاي صحرايي در گروه هاي پژوهش تفاوت معناداري باهم نداشتند (P 0/05). نتيجه گيري: مجموع يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد انجام تمرينات شنا احتمالاً به واسطه ي حفظ نورون هاي مهاري و به دنبال آن آنزيم GAD65 كه موجب تبديل ميانجي عصبي تحريكي گلوتامات به ميانجي عصبي مهاري گابا مي گردد موجب بهبود درد نوروپاتي مي شود.