استرس شغلي در پرستاران ايراني: مطالعه مرور سيستماتيك و متاآناليز

زمينه و هدف: پرستاران به دليل ماهيت حرفه اي حساسي كه دارند به طور مداوم در معرض استرس قرار دارند. استرس به يك جزء شناخته شده از پرستاري مدرن و چالشي براي اين حرفه تبديل شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسي ميانگين نمره استرس شغلي در پرستاران ايراني به روش مرور سيستماتيك و متاآناليز انجام شده است. مواد و روش ها: 11 مطالعه انجام شده با استفاده از كليد واژه هاي استرس شغلي، استرس، پرستار و تركيب احتمالي آنها از بانكهاي اطلاعاتي ملي و بين المللي SID، Magiran، PubMed، Scopus و Science direct به دست آمد. آناليز داده ها با استفاده از متاآناليز (مدل اثرات تصادفي) انجام شد. ناهمگني مطالعات با استفاده از شاخص I2 بررسي شد. يافته ها: ميانگين نمره استرس شغلي در پرستاران در 11 مقاله با حجم نمونه 2682 نفر برابر 96/56 بود (فاصله اطمينان 95%: 12964). بيشترين نمره استرس شغلي مربوط به مطالعات همبستگي بود (ميانگين 114/54 و فاصله اطمينان 95%: 167/5-61/5). نتيجه گيري: با توجه به نمره بالاي استرس شغلي در پرستاران، اجراي برنامه هايي جهت كاهش استرس شغلي پرستاران ضروري به نظر مي رسد.