بررسي تاثير بكارگيري الگوي خود مراقبتي اورم بر ابعاد جسمي كيفيت زندگي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

زمينه و هدف: بيماري مولتيپل اسكلروزيس يك بيماري پيش رونده سيستم عصبي مركزي است كه به دليل عوارض جسمي مختلف مي تواند تأثيرات مخربي روي كيفيت زندگي بيماران داشته باشد. اين مطالعه با هدف تعيين تأثير به كارگيري الگوي خود مراقبتي اورم بر ابعاد جسمي كيفيت زندگي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه نيمه تجربي 74 نفر از بيماران مولتيپل اسكلروزيس مراجعه كننده به دفتر انجمن ام اس شهر همدان در سال 1393 با روش نمونه گيري در دسترس وارد مطالعه شدند و به روش تصادفي در دو گروه كنترل و آزمون قرار گرفتند. ابتدا پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك و كيفيت زندگي بيماران مولتيپل اسكلروزيس (MSPHQOL-54) توسط هر دو گروه آزمون و كنترل تكميل گرديد. 4-2 جلسه برنامه آموزشي بر اساس نيازهاي استخراج شده بيماران براي گروه آزمون اجرا شد. بعد از دو ماه اجراي برنامه خود مراقبتي توسط گروه آزمون مجدداً پرسشنامه سنجش ابعاد جسمي كيفيت زندگي توسط دو گروه تكميل گرديد. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از آزمون هاي كاي دو، تي زوجي و مستقل استفاده گرديد. يافته ها: ميانگين كيفيت زندگي در همه ابعاد جسمي در گروه آزمون قبل از آموزش 20/5±57/2 بود و بعد از آموزش به 15/3 ±67/5 افزايش يافت كه اين افزايش از نظر آماري معني دار بود (0/001 =p)، ولي در گروه كنترل تفاوت معني داري مشاهده نشد. نتيجه گيري: آموزش برنامه خود مراقبتي اورم موجب بهبود ابعاد جسمي كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس مي شود. لذا به كارگيري اين برنامه جهت افزايش ابعاد جسمي كيفيت زندگي اين بيماران توصيه مي شود.