ارزيابي شيوع ژن‌هاي fnBP و clfA در سويه‌هاي مقاوم به متي‌سيلين استافيلوكوكوس اورئوس و تأثير فاكتورهاي ميزباني و نمونه باليني بر الگوي پراكنش آن‌ها

زمينه و هدف: استافيلوكوكوس اورئوس از عوامل اصلي ايجاد عفونت هاي بيمارستاني بوده كه داراي فاكتورهاي چسبندگي اختصاصي است و مي تواند به پروتئين هاي مختلفي از ماتريكس خارج سلولي ميزبان متصل شده و در بافت هاي ميزبان جايگزين شود. اين اتصال توسط خانواده اي از پروتئين ها تحت عنوان (MSCRAMM) كه شامل پروتئين متصل شونده به فيبرونكتين (FnBP) و پروتئين متصل شونده به فيبرينوژن (Clf) است صورت مي گيرد. انجام مطالعات جامع در ارتباط باقابليت ژنتيكي جدايه هاي استافيلوكوكوس اورئوس به ويژه MRSA به لحاظ داشتن ميانجي هاي چسبندگي امري ضروري است. مواد و روش ها: در اين مطالعه 74572 نمونه باليني خون، ادرار، خلط، بيني و ساير نمونه هاي باليني از بيماران سرپايي و بستري در بخش هاي مختلف بيمارستان ميلاد تهران نمونه گيري انجام شد. پس از انجام تست هاي تشخيصي 180 سويه استافيلوكوكوس اورئوس شناسايي گرديد. جهت تعيين جدايه هاي MRSA از روش انتشار ديسك و مقاومت به ديسك سفوكسي تين استفاده شد. حضور و فراواني ژن هاي fnbA، fnbB و clf با روش PCR تعيين گرديد. نتايج: از تعداد 180 سويه 15 سويه (88%) ژن fnbA، 47 سويه (26%) ژن fnbB و 36 سويه (20%) ژن clf را دارا بودند. فراواني هم زمان دو ژن fnbA و fnbB42 (23%)، fnbA و clf32 (18%) و fnbB و Clf9(5%) بود و همچنين حضور هم زمان هر سه ژن موردمطالعه 9(5%) مشاهده شد. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه بين فراواني ژن هاي fnbA، fnbB و clf و نوع نمونه باليني، جنسيت، سن بيمار و جدايه هاي MRSA و MSSAرابطه معناداري وجود ندارد.