مكانيسم‌هاي دخيل در ايمونوپاتوژنز عفونت ويروس آنفلوانزا

اپيدمي ها و پاندمي هاي آنفلوانزا تاكنون تلفات قابل توجهي را ايجاد كرده اند. موارد مرگ ومير، بيشتر در ارتباط با ايمونوپاتوژنز اين عفونت بوده كه مكانيسم هاي آن هنوز به طور كامل مشخص نيست. اگرچه مطالعات انساني تا حدودي به فهم ايمونوپاتوژنز آنفلوانزا كمك كرده است، اما اطلاعات محدودي در اين زمينه موجود است. مطالعات اخير با استفاده از مدل هاي حيواني آزمايشگاهي به طور چشمگيري منجر به افزايش دانش ما از مكانيسم هاي پيچيده دخيل در ايمونوپاتوژنز در طول عفونت آنفلوانزا شده است كه از آن ها مي توان به پاسخ هاي التهابي حاد نوتروفيل ها، سلول هاي دندريتيك، ماكروفاژها، گيرنده هاي شبه Toll، كموكاين ها، سايتوكاين ها، سلول هاي T CD8+ و T CD4+ اشاره كرد. سطوح بالايي از سايتوكاين ها و كموكاين ها طي التهاب ناشي از عفونت آنفلوانزا توليد مي شوند كه از آن به عنوان طوفان سايتوكايني اشاره مي شود. اين پديده، يك پاسخ ايمني شديد و تهاجمي همراه با فراخواني لوكوسيت هاي التهابي و افزايش سطوح سايتوكاين ها و كموكاين ها در ناحيه عفونت همراه است. در نوشتار حاضر، مروري بر جديدترين اطلاعات مرتبط با مكانيسم هاي ايمونوپاتوژنز آنفلوانزا خواهيم داشت.