بررسي نوسانات ضربان قلب با دو روش فركانس محور و زمان محور متعاقب تمرين ايروبيك در مردان فعال دانشگاهي

زمينه و هدف: ريتم قلبي توسط سيستم عصبي اتونوم از مسير گره سينوسي دهليزي قلب كنترل مي گردد. هدف از اين پژوهش، بررسي نوسانات ضربان قلب بعد از اجراي دوره كوتاه مدت متوالي تمرينات ايروبيك با دو روش فركانس محور و زمان محور در مردان فعال دانشگاهي است. مواد و روش ها: 30 مرد جوان سالم به عنوان آزمودني هاي پژوهش انتخاب شدند. سپس تمامي آزمودني ها به طور تصادفي در گروه هاي پژوهش (گروه كنترل؛ گروه تمرين ايروبيك و گروه تمرين ايروبيك در آب) تقسيم بندي شدند. در دوره پيش آزمون و بعد از مداخله تمريني، تمامي پارامترهاي تغييرپذيري ضربان قلب اندازه گيري گرديد. به منظور مقايسه تفاوت ها در مراحل پژوهش، از تحليل واريانس در اندازه هاي تكراري استفاده گرديد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه اجراي تمرين ايروبيك در مقايسه با گروه كنترل و تمرين ايروبيك در آب به طور معني داري سبب افزايش دامنه ي امواج با فركانس بالا (HF)، افزايش دامنه ي امواج با فركانس پايين (LF)، افزايش نسبت امواج با فركانس پايين به امواج با فركانس بالا (LF/HF)، كاهش مقادير توان كل (TP) و كاهش پارامترهاي زمان محور تغييرپذيري ضربان قلب از قبيل SDNN، SDANN، pNN50 و rMSSD مي گردد (0/01 =p). همچنين اجراي تمرين ايروبيك در آب نسبت به گروه هاي ديگر پژوهش، كاهش اندك ولي غير معني داري در نسبت دامنه ي امواج با فركانس پايين به دامنه ي امواج با فركانس بالا را نشان داد (0/07=p). نتيجه گيري: جهت تغييرپذيري بهتر ضربان قلب كه نشانه حفظ سلامتي افراد فعال است، اجراي تمرين ايروبيك خارج از آب در مقايسه با اجراي تمرين ايروبيك در آب توصيه ميگردد.