مدلسازي انتقال حرارت جابجايي طبيعي آرام نانوسيال آب – آلومينا

هدف اين مقاله بررسي دقت مدل هاي مختلف در شبيه سازي انتقال حرارت جابجايي طبيعي نانوسيال ها مي‌باشد. در اين پژوهش روش هاي تك فازي و دو فازي در رويكرد اولري - اولري، مقايسه مي شوند. در اين راستا جابجايي طبيعي نانوسيال با سه روش تك فازي، دوفازي مخلوط، دو فازي اولري، مورد بررسي قرار گرفته است. شبيه سازي ها براي يك حفره مربعي كه سطوح بالا و پايين حفره كاملا ايزوله بوده و ديواره سمت چپ به عنوان ديواره گرم و ديواره سمت راست به عنوان ديواره سرد مي باشد، انجام شده است. در اين شبيه سازي از نانوسيال آب آلومينا با نسبت هاي حجمي 1/0%، 3/0%، 1%، 2%، 3% و 4% استفاده شده است. نتايج نشان مي دهند كه در عدد رايلي و غلظت نانو ذرات پايين تر، مدل ها نتايج نزديكتري به هم ارائه مي دهند و در اعداد رايلي و غلظت نانوذرات بيشتر، تفاوت مدل ها قابل توجه مي شود. از ميان مدل هاي مختلف، مدل اولري بيانگر انتقال حرارت كمتري نسبت به ساير مدل ها بوده و نتايج حاصل از اين مدلسازي به نتايج تجربي نزديكتر است. همچنين در مدلسازي اولري با افزايش نسبت حجمي نانوذرات، عدد ناسلت كاهش مي يابد كه با نتايج تجربي همخواني دارد.