مروري بر نسل دوم و سوم فناوري تعيين توالي DNA

تعيين توالي DNA از مهم ترين دستاوردهاي بشر محسوب مي شود. امروزه روش هاي متفاوتي جهت تعيين توالي نوكلئوتيدها به كار مي رود. آشنايي با اين دانش از اركان اجتناب ناپذير پژوهش هاي مرتبط با علم زيست شناسي است. تعيين توالي نوكلئوتيدها در گرايش هاي پژوهشي و كاربردي گسترده مانند تشخيص بيماري، زيست فناوري، زيست شناسي جنايي و زيست شناسي سيستماتيك استفاده مي شود كه به طور چشمگيري پژوهش و كشفيات در اين زمينه را سرعت بخشيده است. تاكنون چندين نسل از فناوري تعيين توالي به وجود آمده كه بر اساس ماهيت عملكرد و اطلاعات خروجي طبقه بندي مي گردند. درحالي كه روش تعيين توالي ختم زنجيره كه توسط سنگر معرفي شد بيش از 30 سال متداول بود و در پروژه ژنوم انسان نيز اين روش استفاده شد اما در سال هاي اخير تغييرات در فناوري تعيين توالي شتاب گسترده اي يافته است. در سال 2005 نخستين روش تعيين توالي نسل دوم معرفي شد كه خروجي بسيار بالاتر و هزينه هاي فوق العاده كمتري نسبت به روش سنگر داشت و هم اكنون شاهد آغاز فعاليت نسل سوم فناوري تعيين توالي هستيم. ازآنجاكه پژوهشگران علم ژنتيك در ايران نيز از اين فناوري ها استفاده مي نمايند و با توجه به نياز به منابع فارسي قابل فهم در اين زمينه، مؤلفان مقاله حاضر بر آن شدند تا به ترجمه و نگارش مجموعه اي از مقالات مروري در اين زمينه بپردازند. مقاله حاضر به معرفي مختصر مرسوم ترين روش هاي تعيين توالي نسل دوم و سوم پرداخته است.