رابطه مشاركت اجتماعي با رضايت از زندگي در سالمندان

زمينه و هدف: رضايت از زندگي در سالمندان مي تواند تحت تاثير متغيرهاي متعدد از جمله مشاركت اجتماعي آنها باشد. اين پژوهش با هدف تعيين رابطه مشاركت اجتماعي با رضايت از زندگي سالمندان شهر كرمان صورت گرفت. مواد و روش كار: مطالعه حاضر يك مطالعه مقطعي بود كه در آن 200 نفر از سالمندان شهر كرمان به روش نمونه در دسترس مورد پرسشگري قرار گرفتند. به منظور جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه مشاركت اجتماعي طرح بررسي سلامت جامعه كانادا و پرسشنامه رضايتمندي از زندگي LSIZ استفاده گرديد. براي آناليز داده ها از شاخص هاي توصيفي و نيز براي بررسي ارتباط متغيرها از آزمون هاي آماري همبستگي پيرسون، كاي دو، تي تست و آناليز واريانس يك طرفه در محيط نرم افزار SPSS17 استفاده گرديد. يافته ها: در بين گويه هاي مشاركت اجتماعي بيشترين ميزان مربوط به شركت در مراسمات مذهبي و كمترين مقدار مربوط به انجمن هاي حرفه اي و اجتماعي مانند شوراي محله بود. در خصوص موانع مشاركت اجتماعي نيز بيشترين فراواني مربوط به بيماري ها و وضعيت سلامتي (67.5%) بود. از طرفي بيش از نيمي از سالمندان مورد مطالعه از وضعيت رضايت از زندگي متوسطي برخوردار بودند (52.1%). همچنين بين مشاركت اجتماعي سالمندان مورد مطالعه با رضايت از زندگي رابطه معني دار وجود داشت (0.003=p ). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان مي دهد كه مشاركت اجتماعي نقش مهمي در رضايت از زندگي سالمندان دارد. در نتيجه لزوم توجه به موانع ارتقاء مشاركت اجتماعي آنها از قبيل بيماري هاي دوران سالمندي توصيه مي گردد.