عوامل شخصيتي و راهبردهاي مقابله اي مبتني برحل مسأله و هيجان در افراد سالم و مبتلا به ديابت نوع 2

زمينه و هدف: ديابت از نظر مديريت بيماري و لزوم خود مراقبتي، پيچيده ترين بيماري محسوب مي شود و بهترين درمان آن، پيشگيري است. اين مطالعه با هدف مقايسه عوامل شخصيتي و راهبردهاي مقابله اي در زنان و مردان سالم و مبتلا به ديابت نوع 2 انجام شد. مواد و روش كار: پژوهش از نوع تحليلي مقطعي است. جامعه آماري شامل كليه بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 و همراهان آنها كه در ارديبهشت، خرداد و تير سال 1394 به بيمارستان شهداي عشاير خرم آباد مراجعه كرده بودند. تعداد 50 نفر از افراد مبتلا به ديابت و 50 نفر از افراد سالم از طريق همتاسازي با گروه بيمار انتخاب شدند. سپس اطلاعات با استفاده از پرسشنامه هاي شخصيتي (EPQR) و راهبردهاي مقابله اي (WCQ) جمع آوري گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS18 استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه افراد مبتلا به ديابت نوع 2 از نظر روان رنجورخويي و روان پريش خويي تفاوت معناداري با گروه سالم دارند (001/0 p ). همچنين در راهبرد مبتني بر هيجان بين دو گروه تفاوت وجود دارد. اما در راهبرد مبتني بر حل مسأله بين آنها تفاوتي يافت نشد. نتايج همچنين نشان داد كه بين برونگرايي و راهبرد هاي مبتني بر هيجان و حل مسأله بين زنان و مردان بيمار تفاوت معني داري وجود دارد (001/0 p ). نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش عوامل شخصيتي روان رنجور خويي و روان پريش خويي و راهبردهاي مقابله اي مي توانند به عنوان پيشايندهاي مهم خود مراقبتي در بيماران ديابتي مورد توجه قرار گيرند. در مقايسه دو نوع روش مقابله، راهبردهاي مبتني بر حل مسأله در كمك كردن به بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 نتايج مفيدتري را در پي دارد.