مطالعه رابطه سياست ـ اداره در جمهوري اسلامي ايران

اين پژوهش به بررسي رابطه سياست ـ اداره در كشور ايران به صورت مورد مطالعه در دولت دهم (1392-1388) پرداخته است و با استفاده از تحليل مضمون مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته با 25 نفر از منتخبان سياسي مجلس، مديران دولتي زيرمجموعه قوه مجريه و افرادي كه هر دو نقش را تجربه كرده اند با استفاده از انتخاب مشاركت كنندگان به روش گلوله برفي به نتايجي دست يافت. نتايج اين پژوهش نشان داد كه رابطه سياست و اداره در ايران در شرايط خاصي قرار دارد به نحوي كه منتخبان سياسي با دخالت هاي خود در عزل و نصب ها و تخصيص بودجه و توزيع رفاه عمومي در حرفه اي گرايي بخش اداره دخالت كرده و مديران دولتي نيز با دخالت در فرآيند دستورگذاري و تدوين خط مشي عمومي و عدم اجرا يا تفسير و اجراي خط مشي هاي خودساخته يا اجراي خط مشي هاي منسوخ و... عملاً در خط مشي دخالت مي كنند كه وجود اين وضعيت باعث سياست زدگي اداره و ناكارآمدي خط مشي گذاري عمومي در ايران شده است.