تأثير تمرينات ورزشي برسطوح RBP4 سرمي و ميزان مقاومت به انسولين در زنان مبتلا به ديابت نوع دو

زمينه و هدف: رتينول متصل به پروتئين 4 (RBP4) به عنوان يك آديپوكاين در تنظيم عملكرد انسولين و متابوليسم گلوكز شركت دارد. افزايش سطح سرمي رتينول متصل به پروتئين 4 موجب بروز اختلال در تحمل گلوكز و نيز مقاومت به انسولين مي گردد. تمرينات ورزشي سبب بهبود حساسيت پذيري به انسولين مي شود. اما هنوز تاثير تمرين قدرتي بر رتينول متصل به پروتئين 4 در بيماران ديابتي و مقايسه آن با تمرين استقامتي مشخص نشده است. اين پژوهش با هدف بررسي اثر تمرينات ورزشي بر سطوح رتينول متصل به پروتئين 4 سرمي و ميزان مقاومت به انسولين در زنان مبتلا به ديابت نوع 2 انجام شد. روش ها: اين مطالعه به روش نيمه تجربي و با مشاركت 23 نفر از بيماران ديابتي نوع 2 انجام شد. واحد هاي مورد پژوهش به صورت در دسترس انتخاب و به 2 گروه تجربي 8 نفره با تمرين استقامتي و قدرتي و نيز يك گروه كنترل 7 نفره تخصيص داده شدند. برنامه تمرين استقامتي با شدت (50 تا70 درصد) حداكثر ضربان قلب و تمرين قدرتي با شدت (60 تا70 درصد 1RM) به مدت 10 هفته 3 روزه اجرا شد. نمونه هاي خوني در حالت ناشتا از همه مشاركت كنندگان به منظور ارزيابي سطح سرمي رتينول متصل به پروتئين 4 و انسولين خون گرفته شد. نتايج: ميانگين و انحراف معيار سني واحد هاي مورد مطالعه 3±50 سال بود. بعد از مداخله مقادير رتينول متصل به پروتئين 4 در گروه با تمرينات قدرتي در مقايسه با گروه با تمرينات استقامتي كاهش معناداري يافت (0.03P=). همچنين سطوح سرمي گلوكز، بعد از مداخله در هر دو گروه تجربي كاهش معناداري داشت (0.05 p). نتيجه گيري:كاهش مقادير رتينول متصل به پروتئين 4 با كاهش درصد چربي بدن همراه است و تمرين قدرتي باكاهش درصد چربي بدن سبب كاهش سطوح رتينول متصل به پروتئين 4،كاهش گلوكز و بهبود حساسيت به انسولين مي شود.