فراواني ناقلين استافيلوكوك اورئوس مقاوم به متي‌سيلين و الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي آن در كاركنان بيمارستان‌هاي تربت‌حيدريه سال 1392

زمينه و هدف: استافيلوكوك اورئوس يكي از عوامل مهم عفونت هاي بيمارستاني است كه نقش مهمي در بيماري زايي كاركنان بيمارستاني دارد. اين مطالعه با هدف بررسي ميزان فراواني ناقلين استافيلوكوك اورئوس مقاوم به متي سيلين و الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي آن در كاركنان بيمارستان هاي تربت حيدريه سال 1392 انجام گرديد. روش ها: اين مطالعه به صورت توصيفي مقطعي در سال 1392 در بين 130 نفر از كاركنان درماني بيمارستان هاي تربت حيدريه انجام گرديد. نمونه گيري با سواپ استريل از ناحيه قدامي بيني هر فرد انجام و در محيط مانيتول سالت آگاركشت داده شد. سپس نمونه هاي مورد نظر با انجام رنگ آميزي گرم و تست هاي مربوطه شناسايي و تعيين حساسيت آنتي بيوتيكي سويه هاي استافيلوكوك اورئوس به روش كربي بائر انجام گرفت. استافيلوكوك اورئوس هاي مقاوم به متي سيلين با روش اگزاسيلين آگار شناسايي شدند. نتايج: براساس يافته ها از 130 فرد مورد مطالعه 28 نفر (21.5 درصد) حامل استافيلوكوك اورئوس در بيني خود بودند. كاركنان بخش مراقبت هاي ويژه و آزمايشگاه بيشترين و بخش زنان كمترين ناقلين استافيلوكوك اورئوس را در بين ساير بخش ها دارا بودند. در بين متغيرهاي مورد بررسي تنها بين سن كاركنان با ناقل بودن استافيلوكوك اورئوس رابطه معنادار مشاهده شد. بيشترين مقاومت به آنتي بيوتيك پني سيلين (100 درصد)، گلوكزاسيلين (42.9درصد) وكمترين مقاومت به آنتي بيوتيك كوتريموكسازول (5 درصد) ديده شد. در اين مطالعه 14 نمونه (10.8 درصد) نسبت به متي سيلين به روش اگزاسيلين آگار مقاومت نشان دادند. نتيجه گيري: نتايج نشان مي دهد درصد قابل توجهي از كاركنان بيمارستان هاي تربت حيدريه ناقل استافيلوكوك اورئوس مقاوم به متي سيلين در بيني خود بودند. لذا شناسايي و درمان اين ناقلين نقش مهمي در ميزان بروز استافيلوكوك هاي مقاوم به درمان دارد. همچنين اجراي برنامه هاي غربالگري دوره اي براي كنترل اين عامل مهم پيشنهاد مي گردد.