بررسي پتانسيل خورندگي و رسوب‌گذاري آب شرب روستايي شهرستان تايباد در سال 95-1394

زمينه و هدف: خورندگي يكي از پيچيده ترين و پرهزينه ترين مشكلات مربوط به توليد آب آشاميدني مي باشد كه بر سلامت مصرف كنندگان و پذيرش عمومي يك منبع آب و هزينه هاي تامين آب آشاميدني تاثير گذار است. رسوب گذاري نيز سبب مشكلاتي همچون گرفتگي و افت فشار در شبكه آب رساني خواهد شد. هدف از اين مطالعه تعيين كيفيت شيميايي و شاخص هاي پايداري (پتانسيل خورندگي و رسوب گذاري) منابع تامين آب شرب روستاهاي شهرستان تايباد در سال 95-1394 بود. روش ها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي، تعداد 96 نمونه (از 8 چاه) در مدت 12 ماه از نظر پارامترهاي فيزيكيشيميايي مختلف مورد آناليز قرار گرفت. سپس خورندگي و رسوب گذاري آب از نظر شاخص لانژليه ، شاخص رايزنر، شاخص تهاجمي و شاخص پوكوريوس تعيين شد. نتايج: نتايج نشان دادكه برخي از چاه ها نتوانستند حد مجاز كيفيت را از نظر TDS و سختي براورده سازند. اما از نظر پارامترهاي ديگري از جمله فلورايد، نيتريت و نيترات حدود مجاز رعايت شده بود. همچنين ايستگاه هاي نمونه برداري از نظر شاخص لانژليه 50 درصد خورنده و 50 درصد رسوب گذار، شاخص رايزنر 50 درصد خورنده و 50 درصد خنثي، شاخص تهاجمي 25 درصد رسوب گذار و 75 درصد خنثي، و ازنظر شاخص پوكوريوس 37.5درصد خورنده، 25 درصد رسوب گذار و 37.5 درصد خنثي بودند. نتيجه گيري: از آنجا كه از نظر اكثر شاخص ها، آب منطقه در وضعيت خنثي و پايدار قرار ندارد، لذا پايدارسازي آب قبل از ورود آب به شبكه توزيع به عنوان عاملي مهم در كنترل پديده خورندگي و رسوب گذاري توصيه مي شود.