تأثير عصاره جلبك دريايي بر شاخص‌هاي فيزيولوژيك و بيوشيميايي ريحان (.Ocimum basilicum L) در شرايط تنش كم‌آبي

تنش خشكي يكي از مهم‌ترين عوامل محدودكننده عملكرد گياهان در مناطق خشك و نيمه ‌خشك است. كود جلبك دريايي به‌عنوان يكي از كودهاي زيستي از طريق تسريع جوانه‌زني، گسترش بيشتر ريشه‌ و جذب عناصر غذايي سبب افزايش توان و مقاومت گياهان در برابر تنش‌هاي غيرزيستي مي ‌شود. اين پژوهش به‌منظور بررسي تأثير عصاره جلبك دريايي بر ويژگي‌هاي فيزيولوژيك و بيوشيميايي گياه ريحان، توده بومي شهرري، تحت شرايط تنش خشكي، به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي، در سه تكرار انجام شد. فاكتورهاي مورد آزمايش شامل تنش خشكي (شاهد (آبياري كامل) و قطع كامل آبياري در مرحله شروع رشد زايشي و در 50% گل‌دهي) و محلول‌پاشي غلظت‌هاي مختلف عصاره جلبك دريايي (صفر، 0/5، 1 و 2 گرم در ليتر) بود. در تيمار شاهد، محلول ‌پاشي برگي با آب مقطر بود. نتايج نشان داد كه با افزايش شدت تنش خشكي، صفات مورفولوژيك شامل تعداد انشعابات جانبي، وزن تازه و خشك تك‌ بوته، تعداد برگ، سطح برگ، وزن خشك ريشه و صفات بيوشيميايي شامل كلروفيل a، كلروفيل b، كلروفيل كل، كاروتنوييد و محتواي نسبي آب برگ كاهش يافت و ميزان نشت الكتروليت و محتواي پرولين برگ افزايش يافت. محلول‌پاشي با غلظت 2 گرم در ليتر عصاره جلبك دريايي به طور معني ‌داري در سطح احتمال 1% باعث كاهش آثار تنش خشكي بر ريحان شد. به‌طور كلي، نتايج اين پژوهش نشان داد كه كاربرد عصاره جلبك دريايي، با افزايش ميزان پرولين، ايجاد تنظيم اسمزي، كاهش تجزيه كلروفيل و كاهش نشت غشاء، سبب بهبود رشد ريحان در شرايط تنش خشكي شد.