تاثير عصاره هيدروالكلي ريشه گياه جغجغه بر وزن، ميزان گلوگز خون و بيان ژن پيرووات كيناز در موش هاي صحرايي ديابتي نوع 1

زمينه و هدف: گياهان منبع عظيمي از آنتي اكسيدان هاي طبيعي براي بهبود كنترل قند خون و جلوگيري از عوارض دراز مدت ديابت هستند. استفاده از گياهان دارويي اثرات قابل ملاحظه اي را در كاهش گلوكز خون در بيماران ديابتي نشان داده است. اين مطالعه با هدف بررسي اثر عصاره هيدرو الكلي ريشه گياه جغجغه بر وزن، ميزان گلوكز خون و بيان ژن پيروات كيناز در موش هاي صحرايي ديابتي انجام شد. روش ها: در اين تحقيق 45 سر موش صحرايي نر با ميانگين وزني250 گرم انتخاب و به طور تصادفي در سه گروه شاهد سالم (تعداد=15)، شاهد ديابتي (تعداد=15) و ديابتي تحت تيمار با عصاره ريشه گياه جغجغه (تعداد=15) تقسيم شدند. ديابت نوع 1 با تزريق درون صفاقي استرپتوزوتوسين (mg/kg 60) به موش هاي صحرايي گروه شاهد ديابتي و ديابتي تحت تيمار با عصاره هيدروالكلي ريشه گياه جغجغه القاء شد. بعد از القاي ديابت، گروه ديابتي تحت تيمار روزانه (mg/kg 300) عصاره ريشه جغجغه را به صورت گاواژ به مدت 30 روز دريافت نمودند. موش هاي گروه شاهد سالم و شاهد ديابتي نيز در اين مدت آب مقطر دريافت كردند. از موش هاي تحت مطالعه در روز قبل از تجويز عصاره و روزهاي 15 و 30 بعد از تجويز عصاره خون گيري شد و ميزان گلوكز خون و بيان ژن پيرووات كيناز اندازه گيري شد. هم چنين توزين موش ها در سه بازه زماني ذكر شده انجام شد. داده ها به كمك نرم افزار SPSS تحليل آماري شد. نتايج: ميزان بيان ژن در گروه ديابتي تحت تيمار در روز 15 نسبت به شاهد ديابتي افزايش پيدا نمود، اما در پايان روز 30 نسبت به موش هاي گروه شاهد ديابتي كاهش داشت (0/05 p ). همچنين وزن موش ها در گروه ديابتي تحت تيمار با عصاره ريشه گياه جغجغه نسبت به دو گروه شاهد سالم و شاهد ديابتي اختلاف معني داري داشت (0/05 p ). به علاوه ميزان گلوگز خون در گروه ديابتي تحت تيمار با عصاره در روز 30 نسبت به روز 15 كاهش معني داري را نشان داد (0/05 p ). نتيجه گيري: نتايج تحقيق حاضر نشان مي دهد كه احتمالا تجويز عصاره هيدروالكلي ريشه گياه جغجغه توانسته از طريق تغيير ميزان بيان ژن پيرووات كيناز باعث كاهش گلوكز خون شود.