اثربخشي درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر احساس تنهايي و سازگاري روان‌شناختي زنان مطلقه

زمينه و هدف: درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد با تاكيد بر پذيرش مشكلات و واقعيت هاي زندگي مي تواند به رفع نگراني هاي زندگي زنان مطلقه كمك نمايد. اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر احساس تنهايي و بهبود سازگاري روان شناختي زنان مطلقه انجام گرفت. روش ها: اين مطالعه به روش نيمه تجربي انجام شد. مشاركت كنندگان از ميان زنان مطلقه مراجعه كننده به مراكز مشاوره منطقه هشت شهرداري تهران تعداد 30 نفر به طور تصادفي انتخاب و در دو گروه مداخله و كنترل جايگزين شدند. گروه مداخله به مدت 12 جلسه تحت گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفتند. آناليز داده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 و به روش آنكووا و مانكووا انجام گرفت. نتايج: تجزيه و تحليل داده ها بيانگر آن بود كه مداخلات درماني در كاهش احساس تنهايي زنان مطلقه موثر بوده است (0/01=P). همچنين بر اساس نتايج آزمون مانكووا، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد موجب بهبود سازگاري كلي زنان گروه مداخله در مقايسه با گروه كنترل گرديد (0/01=P). نتيجه گيري: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد با رهنمود بيماران به پذيرش رنج و تعهد به جاي اجتناب از افكار منفي و آگاهي نسبت به افكار خود و در نتيجه انتخاب بهتر سبب بهبود سازگاري و كاهش احساس تنهايي در زنان مطلقه مي شود.