مقايسه اثر موضعي عسل و تركيبات آن بر بهبود زخم پوست در موش صحرايي

زمينه و هدف: استفاده از مواد طبيعي براي ترميم انواع زخم در زمان هاي قديم مرسوم بوده است. تحقيقات وسيعي براي توليد پانسمان هاي جديد به منظور تسريع بهبودي زخم ها در جريان است. مطالعه حاضر با هدف بررسي مقايسه اي اثر عسل و تركيبات آن با بره موم، موم عسل و روغن شتر مرغ، بر ترميم زخم پوست در موش صحرايي انجام شد. روش ها: در اين مطالعه تجربي، 40 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار به صورت تصادفي به 5 گروه 8 تايي شامل گروه كنترل (اوسرين)، گروه (درمان با عسل)، گروه (درمان با عسل و روغن شترمرغ)، گروه (درمان با عسل و بره موم)، گروه (درمان با عسل و موم زنبور عسل) تقسيم شدند. در هر پنج گروه، اندازه گيري سطح زخم تا روز دهم ادامه يافت و درصد بهبودي زخم و ميزان هيدروكسي پرولين ادرار در حيوانات در روز دهم مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 19 تحليل شدند. نتايج: استفاده از عسل به تنهايي يا بصورت تركيب با روغن شترمرغ، موم و بره موم موجب افزايش معنادار درصد بهبودي زخم در روز هاي بررسي بجز روز دوم در مقايسه با گروه كنترل شد. ميزان تفاوتها در گروه هاي تيمار در روز دهم با گروه كنترل از بقيه روزها بيشتر بود (0/001 P). همچنين ميزان هيدروكسي پرولين همه گروه هاي تحت تيمار با گروه كنترل تفاوت معناداري داشت (0/05 P). نتيجه گيري: عسل داراي خاصيت ترميمي زخم مهمي مي باشد و احتمالا افزودن همزمان روغن شترمرغ، موم عسل و بره موم به آن تاثير مهمي در تسريع بيشتر اثر بهبود زخم عسل ندارد.