شناسايي و مكان يابي اهداف و تاسيسات زيرزميني بر پايه داده هاي مغناطيس سنجي با استفاده از روش هاي سيگنال تحليلي، اويلر و وارون سازي سه بعدي

بررسي امكان آشكارسازي سازه هاي زيرزميني همواره يكي از پيچيده ترين مسائل مورد بحث در تأمين امنيت تأسيسات مدفون بوده است. در اين مقاله از داده هاي مغناطيسي براي حل مسئله استفاده شده است و مسئله به صورت مستقيم و معكوس در نظر گرفته شده است. در مسئله مستقيم با فرض معلوم بودن ابعاد و موقعيت سازه مدفون به مدل سازي سيگنال ميدان مغناطيسي پرداخته مي شود و با بررسي دامنه اين سيگنال و سطح نوفه دستگاه مغناطيس سنج امكان كشف سازه زيرزميني مورد بحث قرار مي گيرد. در مسئله معكوس، با معلوم بودن سيگنال ميدان مغناطيسي با استفاده از روش هاي سيگنال تحليلي، اويلر و وارون سازي سه بعدي توسط الگوريتم لي و اولدنبرگ، موقعيت سازه مدفون برآورد مي شود. هر دو مسئله مستقيم و معكوس با انجام شبيه سازي هاي متنوع مورد بررسي قرار گرفته و راهكارهاي پدافندي براي كاهش احتمال كشف سازه هاي زيرزميني ارائه شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه در صورت انجام يك عمليات مغناطيس سنجي با فاصله خطوط برداشت كمتر از 60 متر مي توان در شرايط آرام زمين شناسي مانند حوضه هاي رسوبي، اهداف و سازه هاي نظامي با خودپذيري بالاتر از 0.05 در واحد SI را تا عمق 200 متري با وضوح مناسبي شناسايي كرد. با افزايش خودپذيري مغناطيسي سازه احتمال كشف آن بالاتر مي رود به طوري كه اگر خودپذيري آن از 0.1 تجاوز كند احتمال كشف تا اعماق 400 متر هم وجود خواهد داشت.