مقايسه سلامت رواني، تاب‌آوري و رضايت زناشويي در زنان داراي همسران مبتلا به اختلالات روان‌پريشي با زنان داراي همسران سالم

مقدمه: بار مسئوليت مراقبت از بيماران روان پريش مي تواند باعث افزايش استرس و كاهش سلامت روان، كيفيت زندگي و رضايت زناشويي در آن ها گردد. هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه سلامت رواني، تاب آوري و رضايت زناشويي در زنان داراي همسر مبتلا به اختلالات اسكيزوفرني و اختلال خلقي با زنان همسران سالم انجام شد. روش: روش پژوهش توصيفي تحليلي و جامعه آماري شامل همسران تمامي بيماران مرد بستري شده در سال 1394 تا 1395 در بيمارستان روان پزشكي شفا رشت بود كه تشخيص يكي از اختلال روان پريش گرفته اند. 187 زن با استفاده از نمونه گيري بر مبناي هدف و 187 زن داراي همسر بهنجار انتخاب شدند و سه پرسشنامه چك ليست سلامت روان، تاب آوري كانر، ديويدسون و رضايت زناشويي انريچ را تكميل نمودند. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزارspss22 و روش آماري تحليل كوواريانس چندمتغيري استفاده شد. يافته ها: پژوهش نشان داد كه بين دو گروه زنان از لحاظ سلامت روان (4.387=t) تفاوت معني داري وجود داشت. زناني كه داراي همسران مبتلا به روان پريش بودند در زير مؤلفه هاي سلامت روان داراي علائم بيشتري نسبت به زنان داراي همسر سالم بودند. تاب آوري زنان داراي مردان مبتلا به اختلالات روان پريش نسبت به گروه بهنجار كمتر بود (3.231=t) (0.001=P). مؤلفه هاي رضايت زناشويي؛ در سطح 0.05 معني دار بوده است. اين امر نشانگر پايين بودن رضايت زناشويي اين زنان نسبت به گروه همتا بود. نتيجه گيري: مسئوليت زندگي در بين زنان داراي همسر مبتلا به اسكيزوفرني به دليل افت شديد عملكرد اين بيماران بيشتر از اختلالات دو قطبي بوده است كه اين فشارهاي رواني باعث پايين آمدن كيفيت زندگي، تاب آوري و نارضايتي از زندگي زناشويي، شده كه منجر به كاهش سلامت رواني آنان مي گردد.